28 juni, 2019 - /blog/2702/een-hondenleven.html
Ik ben een week weggeweest. Op de gang kom ik mijn buurvrouw Margriet tegen, ze buigt voorover en rommelt op een plank in haar gangkast. Om haar heen staan wel vijfentwintig paar schoenen. Ik blijf staan, kijk naar alle hoge hakken in maatje 35. ‘Hoe is het? Is er nog iets gebeurd toen wij er niet waren?’ Margriet komt overeind, slaat haar handen aan elkaar af en blaast een lok uit haar gezicht. ‘Weet je al dat Ambertje dood is? We hebben haar begraven. Dat was echt heel on...
3 april, 2018 - /blog/2015/ik-zou-een-kuiken-zijn-maar-ik-ben-gewoon-een-ouwe-kip.html
De poezen kijken toe, hun hoofdjes scheef, een metertje afstand, hoe het vrouwtje - dat daarnet zo plots hun woonst binnen was komen vallen, haar racefiets in het halletje had gesmeten - hier nu staat. Rood. Huilend. Blazend. Jas nog aan. Het is die verrekte gevoelstemperatuur. Het is het nieuws van de schrijver die geliefd was en veel te jong overleden. Ook is het de aanblik van de zaterdagkranten nog opengeslagen op tafel, daartussen één kop, één bord met kruimels erop. Eén stoel, v...
26 november, 2016 - /blog/936/chayenne.html
Ik weet (en geen idee waarom ik dat weet) dat er een aardappeltermijnmarkt bestaat, zou er ook sprake zijn van een uientermijnmarkt? Ik googelen, kom ik uit op de website boerenbusiness.nl , waar ik lees dat verschillende stakeholders, dat woord staat er echt: verschillende stakeholders aangaven ‘onvoldoende aanknopingspunten te zien om aan te kunnen nemen dat een uientermijnmarkt succesvol zou kunnen zijn’. Weet ik dat ook weer, zij het dat ik geen idee heb wat een termijnma...
15 februari, 2019 - /blog/2480/mbulu-ngulu.html
Ik heb lang in Oost gewoond en zag dit beeld, Mbulu Ngulu , dagelijks. Ik heb er nooit langs kunnen fietsen zonder er even naar te kijken. Daar op dat gekke kruispunt tussen de gracht, de troosteloze nieuwbouw, de verdwaalde molen en het tankstation, stond dat vrolijke ding. Het hield de boel bij elkaar door alles te overschitteren. Mbulu Ngulu was iets uit een andere wereld. Het beeld deed me denken aan de Sjef van Oekel-strips – een samenwerking van Theo van den Booga...
2 juni, 2017 - /blog/1379/bosgod.html
Bij een hek versperde een bewaker me de weg. Toen ik uitlegde dat ik voor de bomenman kwam, zag ik de vertwijfeling op zijn gezicht. Hij keek naar mijn rode mutsje: ‘Je hebt niet eens een helm op.’ Daarna bleef zijn blik hangen op mijn gebloemde kaplaarzen. ‘Blijf op afstand, het is levensgevaarlijk, hij hoort je écht niet.’ Met tegenzin liet hij me gaan. Dichterbij gekomen begreep ik zijn bezorgdheid. De kettingzaag en hakselaar bulderden. Bas bungelde boven in een hoge boom aan touwe...
4 juni, 2018 - /blog/2112/ik-kocht-een-huis-twee-broccoli-s-een-rol-vuilniszakken-en-een-fles-witte-wijn.html
Het meeste van wat de mevrouw opdreunde, kon ik helemaal niet volgen. Mijn makelaar zat naast me en scrolde af en toe op zijn telefoon. Ik had gedacht dat het koopcontract één A-4 zou beslaan, misschien twee, maar het waren er zeventien en het stond boordevol bijzondere bepalingen, kwalitatieve verplichtingen, ook werd er gerept over het ketting- en boetebeding. Ik kreeg het allengs warmer en warmer in dat zijkamertje. Ella Geurts koopt nu een huis, dacht ik en ze begrijpt er, als e...
14 april, 2016 - /blog/500/de-meisjes-proloog.html
Het eerste wat me opviel was hun lange, ongekamde haar. Daarna hun sieraden die fonkelden in de zon. De drie meisjes waren te ver weg om hun gezichten duidelijk te kunnen zien, maar dat maakte niet uit: ik wist zo ook wel dat ze anders waren dan de rest van de mensen in het park. Gezinnen die ongedurig in de rij stonden te wachten op worstjes en hamburgers van de grill. Vrouwen in geruite blouses die tegen hun vriendjes aanhingen, kinderen die eucalyptusknoppen gooiden naar de verwilderd ogende...
30 mei, 2018 - /blog/2108/de-selectie-lyanne-van-den-berg.html
In wording Ik geef elke goudvis een mannennaam. James is langer bij me dan ik volwassen ben en heeft al zijn gezelschap overleeft. Hij zwemt voor het glas enthousiast heen en weer als ik naar hem zwaai. Vanavond zei iemand dat ik gelukkig op zo’n manier ongemakkelijk ben  ...
13 juni, 2017 - /blog/1397/tokyo-expatwife-5-je-bent-in-japan-lul.html
Veel mensen willen afspreken. Dat geeft een dubbel gevoel. Ik vind het leuk bekenden te zien, maar wekelijks afspreken met Hollanders draagt niet bij aan het gevoel aan de andere kant van de wereld te zitten. Dagelijks contact met vrienden en familie is hier geen probleem. Dat is fijn, maar ook irritant: je bent nooit echt weg. Natuurlijk is het contact is een keuze; niemand dwingt me bereikbaar te zijn en mijn sociale media te checken. Maar de telefoon brandt in mijn handen, zelfs als hij...
30 september, 2019 - /blog/2788/ik-heb-geleefd-37-ongeneeslijk-zieke-joanne-verruilde-rotterdam-voor-droomhuis-in-de-achterhoek.html
Hun hele leven droomden ze ervan ooit nog eens buitenaf te wonen. Op een stille plek waar het ’s nachts zo donker is dat je alle sterren aan de hemel kunt zien. Toen Joanne ziek werd, dacht partner Carolien dat het er niet meer van zou komen. Wie gaat er nou verhuizen in zijn laatste levensfase? Tot ze op een middag voor deze boerderij diep in de Achterhoek stonden. ‘We wisten allebei: dit is het.’ Diagnose ‘uitbehandeld’ Anderhalf jaar later drinken ze the...