21 april, 2020 - /blog/3043/eigen-huis-en-tuin-met-mick-en-roel-12.html
Dit is de twaalfde brief. Lees nummer elf hier. Lieve Roel, We moeten Gerrie Eickhof loslaten. Hij heeft er niks mee te maken. Gerrie is een eerlijke harde werker die niets anders doet dan ons vertellen wat er gebeurt vanaf de plek des onheils. Ik hou van Gerrie net als jij, Roel. Waar je echt van houdt, dat moet je loslaten. Ik ging op zoek naar de tranen van Rob Verlinden vanwege het einde van Eigen Huis & Tuin , maar die bleek al sinds 2004 niet meer bi...
25 mei, 2020 - /blog/3075/nitwit.html
‘En wat doe je dan als Leon iets heeft en naar het ziekenhuis moet?’ Al zeven jaar rij ik geen auto meer, uit angst. En in ieder gesprek hierover, kwam deze vraag vroeg of laat. Ik antwoordde dat ik dan een ambulance zou bellen, of als de nood niet zó hoog was, een taxi. ‘Of we nemen de tram.’ Leon is mijn man. Hij heeft iets. En hij moet naar het ziekenhuis. In een andere stad. Te ver voor de tram, te duur voor de taxi en te niet-spoed voor de ambulance....
15 juni, 2020 - /blog/3093/ik-heb-geleefd-67-piet-59-heeft-ongeneeslijke-slokdarmkanker-al-mijn-exen-komen-naar-mijn-crematie.html
In de gang bij de achterdeur staat de roestkleurige Honda waar Piet Lepelaars (59) al 25 jaar op rijdt. Hij wijst op een beschadiging op de buik van zijn trouwe chopper. 'Vorige week ben ik omgevallen.' In korte tijd viel Piet dertig kilo af. 'En dat was niet alleen vet, het was vooral kracht. Daardoor kan ik de motor nauwelijks nog houden.' Toch wil hij hem niet laten staan. Want het gevoel dat motorrijden hem geeft, is met niets te vergelijken. Zodra hij de straat uitrij...
18 november, 2020 - /blog/3207/doemdenken.html
Op woensdagochtend reden mijn broer en ik samen van Amsterdam naar Heijen. De wereld was gehuld in een dikke mist. Het was alsof wij de enigen waren die nog op deze aarde bestonden. We waren op weg naar de andere twee levende wezens. Op een andere planeet. ‘Op een moment als dit is Heijen toch ver,’ zei mijn broer. ‘Ja,’ zei ik. ‘Maar niet té ver.’ Na een uur en een kwartier rijden waren we in de buurt van planeet Heijen. We cirkelden nog een hele tijd om h...
18 november, 2018 - /blog/2278/lees-jilt-jorritsma-s-essay-onthoofd-bekroond-met-de-joost-zwagerman-essayprijs-2018.html
Onthoofd Jilt Jorritsma I. Het moet een verontrustend gezicht zijn geweest. Uit de brokken betonpuin, verbogen stukken staal en de vele verbande lichamen die uit de lucht waren gevallen, doemde een bronzen lichaam op, vrijwel ongeschonden. Op de reusachtige Fresh Kills stortplaats in Staten Island werd 1,7 miljoen ton aan puin opgevangen dat ter aarde stortte toen American Airlines-vlucht 11 en vlucht 175 op 11 septem...
15 april, 2019 - /blog/2577/ik-weet-gewoon-niet-hoe-het-moet-met-exen.html
Zijn handen, als schermpjes, naast zijn slapen. Zijn glimlach zodra hij ons aan de ontbijttafel zag zitten, het oude gezin, nog in pyjama. Zijn drie kinderen, wilde ik schrijven. Waarmee meteen de freudiaanse verschrijving gemaakt is. “Hé, heb je papa," zei ik, “komt die nou doen?” Even later stond ik in de deuropening van mijn huis in mijn hoodie nachtjapon, uitgelopen mascara, haren alle kanten op. Twee verschillende sokken aan mijn voeten. Niemand anders van buiten...
26 april, 2018 - /blog/2050/privacy.html
Vandaag tref ik de filmmaker die me sinds 2013 sporadisch volgt met zijn camera. Een grote broer of zus om me te waarschuwen voor hem, is er niet. De documentaire, het egodocument, hangt tussen schaamte en ijdelheid in. Want wordt het toestaan om je te laten volgen niet geboren uit de angst om ongezien te blijven of vroegtijdig vergeten te worden? Volgens mij is dat ijdelheid. Als je je leven toch al plundert door erover te schrijven ontkom je er ook niet aan om jezelf in beeld te brengen ...
3 mei, 2018 - /blog/2063/veerkracht.html
Maar dat mensen er voor elkaar zijn als de gemeenschap - in Camus’ geval een afgesloten stad - onder vuur ligt, is denk ik hoopvol te noemen. Stefan Zweig zei iets soortgelijks over de eerste wereldoorlog: ‘Ik had het onweerstaanbare gevoel dat primitieve, simpele mensen de oorlog veel juister zagen dan onze professoren en schrijvers: namelijk als een ongeluk dat hun was overkomen en waar ze niets tegen konden doen, en dat iedereen die door dezelfde pech getroffen was daardoor een soort...
31 augustus, 2018 - /blog/2231/ivo-victoria-bij-vpro-nooit-meer-slapen-lamento-voor-liefde-op-de-werkvloer.html
Vaarwel, slinkse blikken tussen computerschermen door. Vaarwel, onwennig verlangen en de manier waarop de geur van inkt bedwelmen kan, afhankelijk van welke vrouw of man het fotokopieerapparaat beroert. Eindeloos en zoet waren de minuten dat ik met een klein tinnen lepeltje in mijn lege koffiemok mocht roeren terwijl zij vertelde hoe haar weekend was geweest. Het is voorbij. Voorbij het voetje vrijen tijdens het wekelijkse afdelingsoverleg. Voorbij het spontaan wat langer blijven, voor de ...
19 maart, 2016 - /blog/442/moedervlekken-fragment.html
De zoon die zoals dat van hem werd verwacht psychiater is geworden verzorgt de tuin. Vroeger speelde hij hier nog weleens badminton met zijn vader, die tijd is voorbij, er wordt voornamelijk naar het gras gekeken als naar een vertrouwd en toch nog altijd mooi schilderij. Het heeft al bijna tien dagen niet geregend, op het gras zijn gele plekken ontstaan. Jarenlang is het hier goed onderhouden, met liefde is hier gewerkt, in elk geval met een volharding en een verantwoordelijkheidsgevoel di...