8 april, 2020 - /blog/3023/eigen-huis-en-tuin-met-mick-en-roel-8.html
Dit is de achtste brief. Lees nummer zeven hier. Lieve Roel, Je schreef in je een na laatste brief over wandelen, en toen vroeg je waar ik aan denk tijdens het wandelen. Ik weet het eigenlijk niet zo goed. Er is maar één constante tijdens het wandelen. Ik neem een punt op de einder en daar loop ik naartoe. Als alles meezit ben ik na een uur of wat bij dat punt aangekomen. Daar denk ik: ‘Hé, ik ben er.’ Dan neem ik een nieuw punt en begin ik opnieuw. Als ik niet mee...
28 december, 2017 - /blog/1824/messias.html
De vrouw die op bezoek kwam liet foto’s van haar zoon zien die momenteel in Irak voor een vredesmissie is. Ook misschien niet het eerste waar je aan denkt als je besluit een kind te nemen, dat het ooit een vredesmissie wil ‘bevechten.’ Het was zijn eerste uitzending. Ze zei: ‘Zo’n uniform maakt het heel echt.’ Dat vond ik ook. Ik vroeg of ze hem erg miste. Ze zei: ‘Het valt mee, je kunt beeldbellen tegenwoordig, dat scheelt een hoop.’ Daarna spraken we kort over de kerst...
6 augustus, 2020 - /blog/3135/ochtenddromen.html
In Gent sprak ik met een Minister van Staat op een zonnig dakterras. Het was iemand die niet geplaagd wordt door cynisme maar gezegend is met zelfspot. Een verademing bij een ex-politicus. We rookten, spraken over armoede, mensen die je niet aankijken, het koningshuis en hij vertelde over Hannah Arendt. Het was een hartelijke en leerzame ontmoeting. De volgende ochtend vroeg de dame in het hotel, zoals elke ochtend, hoe ik geslapen had. Zij had amper geslapen in de nacht voor m...
13 januari, 2020 - /blog/2901/ik-heb-geleefd-48-doodzieke-herman-leeft-van-een-uitkering-maar-ik-ben-de-rijkste-man-die-er-is.html
Herman de Jong was als kind zo mager dat hij een koprol in een tl-buis kon maken. Op doktersrecept mocht zijn moeder in de Jordaan soms een stukje paardenbiefstuk halen, want daar zat ijzer in. Om aan te sterken ging ‘bleekneusje’ Herman in de zomer naar een pleeggezin in Friesland. ‘Zat ik opeens aan een tafel die vol stond met eten. De eerste drie dagen heb ik achter de stal staan spugen, mijn maag kon dat bruine brood met boter niet aan. Melk kende ik niet. Thuis hadden wij he-le-ma...
20 januari, 2019 - /blog/2446/marion-leest-roxane-van-iperen.html
Het boek komt wat langzaam op gang, maar net als een trein die steeds sneller gaat rijden, wordt het steeds beeldender en emotioneler. Dit is overigens geen toeval. Roxane vertelde me dat ze dit heeft geschreven als een fuik, zoals de joden daar ook in werden gelokt. Eerst afstandelijk, en dan steeds dichterbij totdat de lezer niet meer weg kan. Toen ik dit wist, was ik nog meer onder de indruk. Ik ben blij dat ik mijn boek al had ingeleverd toen ik ’t Hooge Nest las, want oei, wat is het i...
22 januari, 2019 - /blog/2426/ik-heb-geleefd-9-zieke-onno-pel-38-is-aan-zijn-derde-bucketlist-toe.html
Onno Pel (38) is aan zijn derde bucketlist toe. Zijn eerste maakte hij vier jaar geleden, toen hij net had gehoord dat hij lijdt aan een dodelijke longziekte. Bovenaan de lijst stond een rondreis door het westen van de VS, in een Ford Mustang, langs de kust naar de waanzinnige nationale parken. Die reis maakte hij met zijn vrouw in 2015. En jazeker, hij huurde een Mustang. 'Uiteindelijk heb ik hem zelfs gekocht.' Op zijn to-dolijst stond ook ‘wereldrestaurants bezoeken’. De horec...
19 oktober, 2018 - /blog/2310/de-kleinste-stands-op-s-werelds-grootste-boekenbeurs-door-paula-drewes.html
Wat mijn bezoek enige richting gaf was mijn zoektocht naar de stands van de kleinste en/of onbekendste landen: want hoe ziet het literaire landschap van de Faeröer Eilanden, Bolivia , Azerbeidzjan , Nigeria en Finland er eigenlijk uit? Tijdens de beurs, die zich afspeelt in een aantal enorme hallen rondom een openluchtterrein vol eet-, drink- en goede doelenkraampjes (zelfs een grote Amnesty International-bus) waande ik me af en toe op een festival. Dat zal voor...
11 november, 2019 - /blog/2846/ik-heb-geleefd-43-margreet-zingt-dierbaren-nog-een-maal-toe-ik-weet-niet-hoe-vaak-ik-nog-jarig-zal-zijn.html
Misschien had ze er meer mee moeten doen. ‘Maar ik kom uit een calvinistisch gezin van “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg,”’ zegt Margreet Thannhauser (59). Als kind kwam het niet in haar op serieus werk te maken van haar zangtalent. Ze ging naar school in Zwolle en kwam daarna in dienst bij de bank waar haar zus ook werkte. Zingen deed ze tussen de bedrijven door, maar nooit ‘echt’. En misschien, formuleert ze het voorzichtig, heeft ze daar nu wel een heel klein beetje s...
12 december, 2019 - /blog/2871/bezit.html
Mijn vlucht vanuit de Canarische Eilanden was vertraagd omdat er in Frankrijk gestaakt werd. Ook het luchtruim is verdeeld. De gedachte dat eigenlijk niemand iets bezit, dat de wereld van iedereen is, drong zich op in het stilstaande vliegtuig. Mensen begonnen al snel te zeuren tegen de voorkomende stewardessen en stewards. ‘De lucht is toch van niemand?’ werd er geroepen. Het leek me achterhaald en zinloos om je hierover te beklagen. Een halve dag later, in een rijdende trein, las ik ...
25 mei, 2020 - /blog/3075/nitwit.html
‘En wat doe je dan als Leon iets heeft en naar het ziekenhuis moet?’ Al zeven jaar rij ik geen auto meer, uit angst. En in ieder gesprek hierover, kwam deze vraag vroeg of laat. Ik antwoordde dat ik dan een ambulance zou bellen, of als de nood niet zó hoog was, een taxi. ‘Of we nemen de tram.’ Leon is mijn man. Hij heeft iets. En hij moet naar het ziekenhuis. In een andere stad. Te ver voor de tram, te duur voor de taxi en te niet-spoed voor de ambulance....