26 mei, 2016 - /blog/585/de-eerste-giro-van-steven-kruijswijk-door-timo-bruijns.html
Vier etappes nog. Vier etappes waarin er een hond met staar dwars door het peloton kan denderen, waarin een Italiaans schouderduwtje funest kan zijn, waarin een hongerklop op de flanken van de Colle d'Agnello kan besluiten zich te nestelen in het lichaam van de rozetruidrager. O, er kan in de laatste 703 kilometer van alles misgaan. Dat kan. Maar dat gebeurt niet. De kleine Kruijswijk, met schouders zo vierkant dat hij uit roze Lego gehouwen lijkt, laat zich dit niet meer afnemen. Zondag...
24 oktober, 2016 - /blog/876/was-karolien-berkvens-zu-sagen-hat-5.html
Daarom liep de tiener zo door de wereld. Dat was de reden. De enige reden. Om een reden te vinden, een verklaring voor dat alles, omdat het onmogelijk kon zijn wat het beweerde te zijn. ‘De puberteit kenmerkt zich door een bepaalde openheid in de zoektocht naar logica en zingeving. Bij volwassenen is dat anders. Of ze menen boven dat proces te staan of ze beweren de juiste manier van leven en een duidelijk doel gevonden te hebben. Daarbij gaat het vooral om wat je hebt : een man...
2 februari, 2018 - /blog/1898/berichten-uit-de-biotoop-plan-b.html
‘Het is net of je in een boomhut woont,’ zeg ik. Wouter schenkt thee in. ‘Dat is ook de bedoeling. Ik hou van een groene omgeving. De Biotoop ligt wat dat betreft schitterend.’ Wouter is een van de mensen die al dagelijks bezig is met onze toekomst. Over twee jaar, om precies te zijn op 31 december 2019, loopt het bruikleencontract met de Rijksuniversiteit Groningen af. Naar alle waarschijnlijkheid houdt De Biotoop dan op te bestaan. Wat er met de ongeveer hond...
22 augustus, 2016 - /blog/768/feit-fabel-fictie.html
Vlak voordat de Olympische Spelen deze zomer in Rio de Janeiro neerstreken verscheen mijn debuutroman Schuim der aarde , een verhaal waarin ik in alle vrijheid personages opvoer die aan mijn fantasie zijn ontsproten, dat zich afspeelt op verschillende plaatsen in Brazilië. Op de uitgestrekte zandvlakte - de sertä -, in de sloppenwijken, in de stad, aan zee. In de maanden daaraan voorafgaand schreef ik ook een serie reportages over Brazilië voor De Correspondent . Die waren non-...
30 augustus, 2017 - /blog/1538/samuel-zit-bijna-dertien-jaar-op-opvang-rozemarijn-we-kenden-drie-van-de-overleden-kinderen.html
Samuel zit bijna dertien jaar op Rozemarijn. We kenden drie van de overleden kinderen. Ik vroeg hun ouders of ze iets wilden schrijven over Susan, Huub en Anaïs, ter nagedachtenis. Het verdriet spatte van het papier, maar ook de onverholen liefde en de keur aan rituelen. De ouders denken nog elke dag aan hun kind. 'Ze heeft nog steeds haar eigen kamer bij ons', schrijft Patricia Verboom over dochter Susan, die in 2005 overleed op 7-jarige leeftijd, aan haar dertiende longontstekin...
2 augustus, 2017 - /blog/1487/samuel-staat-vaak-in-het-middelpunt-wat-vinden-zijn-broers-daarvan.html
Als ze met zijn drieën naast elkaar staan, is het een vreemd gezicht. Die grote David (19), daarnaast de kleine Samuel (16), een soort reuzenpeuter met een babyachtig gezicht en ten slotte Joshua (11) die qua lengte hard op weg is om Samuel in te halen. We hebben tijdens deze serie al meerdere brieven ontvangen over de broers, of die dus genoeg aandacht krijgen. Tja. Dat weten we nooit zeker. Samuel is bijna altijd het middelpunt van het gezin. Hij is een aandachtsmagneet pur sang. Hij re...
26 juli, 2017 - /blog/1480/de-verscheidenheid-in-rapporten-in-huis-is-groot.html
Geen cijfers. Geen goed, voldoende of slecht. Gewoon een lief verhaaltje. De leidsters van kinderdagcentrum Rozemarijn beginnen zo, op zijn jaarafsluiter met vrolijke foto: 'Al heel wat jaren maak jij dankbaar gebruik van picto's. Ze helpen jou om de dag vorm te geven en geven jou een stem als je wilt vragen om een activiteit.' Hij wijst de pictogrammen aan in de klas. Ja, de verscheidenheid in huis is groot. Net als al die andere ouders waren we vervuld van trots toen David tw...
19 juli, 2017 - /blog/1470/zwemmen-is-vermoeiend-voor-samuel-maar-zijn-glimlach-erna-is-gelukzalig.html
Sinds de natuurgenezer in onze vorige straat concludeerde dat Samuel in een eerder leven vermoedelijk is verdronken en angst voor water heeft opgelopen, hebben wij ons geregeld bescheurd om die diagnose, zeker als we Samuel zagen dobberen. Zijn slag is moeilijk onder te brengen in de traditionele WK-disciplines. Zijn armslag lijkt in de verte op de schoolslag, met de benen doet hij weinig meer dan af en toe de bodem even aantikken, zodat hij telkens met een hupje boven blijft. In het diepe deel...
25 november, 2016 - /blog/934/de-goede-herder-voorpublicatie.html
Er zijn veel manieren. Ook Benedikt had zijn manier. Die kwam erop neer dat hij aan het begin van de kerstvasten, of als het weer het toeliet, liefst op de adventzondag zelf, van huis ging, rijkelijk voorzien van proviand, schone sokken en diverse paren zelfgenaaide leren schoenen en met een primus in zijn rugzak, een jerrycan petroleum en een flacon brandewijn, om de bergen in te gaan, waar in deze tijd van het jaar alleen de geharde winterse roofvogels, vossen en wat verdwaalde schapen ronddo...
21 juni, 2017 - /blog/1412/een-week-van-grote-schoonheid.html
Het begon allemaal op een winderige maandag, tijdens een vaartocht met Samuel over het Markermeer, met dank aan de stichting One Fine Day. Op het dek van de Bounty, nadat we al die rolstoelen aan boord hadden gekregen, rekte Samuel zijn nekje van stuur- naar bakboord, om niets te hoeven missen van de sluitende sluis, als ware hij de kapitein zelf. Het waaide lekker, de zeilen wapperden langs de mast. Daarop volgden verjaardagen van mezelf en vrouwlief op opeenvolgende dagen. Eindelijk eens...