Zoeken
Ik heb geleefd #66: Louises lippen en nagels werden blauw: de caissière vroeg: ‘Gaat het wel goed?’

8 juni, 2020 - /blog/3088/ik-heb-geleefd-66-louises-lippen-en-nagels-werden-blauw-de-caissiere-vroeg-gaat-het-wel-goed.html

  Haar zoons weten niet beter dan dat hun moeder vaak naar het ziekenhuis moet en elke middag even gaat slapen. Ze herinnert zich de eerste keer dat haar oudste bij een vriendje ging spelen en daarna verbaasd opmerkte dat die andere moeder helemaal geen infuuspomp in haar lijf had. Louise loopt dag en nacht rond met een tasje waar een medicijncassette in zit die een vaatverwijder in haar bloedvaten laat lopen. Dat is vanwege haar zeldzame longziekte pulmonale hypertensie; zonder genee...


Scheerapparaat (Jeroen Blankert)

8 mei, 2019 - /blog/2614/scheerapparaat-jeroen-blankert.html

De politie heeft op woensdagmiddag aan de Backer en Ruebweg in Breda twee mannen aangehouden wegens verdenking van diefstal van scheerapparaten . Dankzij een alerte beveiliger kwam de politie het tweetal op het spoor. De beveiliger alarmeerde de politie omdat hij twee mannen in het centrum had gezien die hij herkende van een mogelijke diefstal in Roosendaal. De politie had dit tweetal eerder op de dag, rond 15.00 uur, al gecontroleerd, maar toen kwamen er "geen bijzonderheden" naar voren,...


Schrijftips van Sabine: 'Na Mattias' van Peter Zantingh

7 september, 2018 - /blog/2239/schrijftips-van-sabine-na-mattias-van-peter-zantingh.html

Sabine van den Berg publiceert bij Lebowski. Ook doceert zij sinds 2013 proza aan de Schrijversvakschool in Groningen.   "Geregeld vragen studenten mij wat ik zélf lees en waarom. Ik antwoord dat ik sinds ik professioneel schrijf – nu toch al ruim twintig jaar – niet meer onbevangen kan lezen. Ik kijk altijd hoe een boek is opgebouwd en wat ik van een collega kan leren. Of ik wil vertellen wát ik er dan van leer, is meestal de volgende vraag. Daarom, op verzoek van velen...


Vleugelverlamming

16 april, 2020 - /blog/3038/vleugelverlamming.html

Op de parking van de Carrefour stap ik in het energieveld van twee jonge mannen die Red Bull drinken. Ze bekijken mij alsof de vleugelverlammer gearriveerd is.     ‘Jij hebt grijs haar,’ zegt een van de mannen.     ‘Ja,’ zeg ik, ‘maar ik ga vroeger dood zijn dan jij.’     De man kijkt niet-begrijpend naar de ander.     Mensen verwarren is te gemakkelijk geworden. Ze zijn al verward door de tijden. Ze drinken energie...


Ivo Victoria bij VPRO's Nooit meer slapen: 'Een gewone man'

28 augustus, 2018 - /blog/2225/ivo-victoria-bij-vpro-s-nooit-meer-slapen-een-gewone-man.html

Gisteravond had ik de kinderen net in bed gelegd toen het nieuws over Jos B. kwam, de man die kort daarvoor nog een achternaam had. Dit is – zo leggen de media uit – allemaal volgens de regels. Eerst was hij vermist, nu is hij enkel nog verdacht, en dus dient men in tweede instantie alsnog terughoudend te zijn. Prima. Maar wij, het volk, geven de naam die ons in éérste instantie was gegeven natuurlijk niet meer af. Een achternaam brengt een moordenaar pas echt tot leven. Jos Brech is een ...


Deskundigen over de dood #1: Hoe ontbindt een lichaam? Deze anatoom begroef mensen inclusief thermometer en camera

29 juli, 2020 - /blog/3130/deskundigen-over-de-dood-1-hoe-ontbindt-een-lichaam-deze-anatoom-begroef-mensen-inclusief-thermometer-en-camera.html

  Geboren worden en doodgaan kun je niet oefenen. Dat maakt sterven zo ongrijpbaar en precair: ieder mens kan het maar één keer doen. De afgelopen twee jaar interviewde ik voor deze krant wekelijks iemand die wist dat hij of zij binnen afzienbare tijd zou komen te overlijden. Op de vraag wat de dood dan precies is, konden maar weinig mensen een antwoord geven. Vaak volgde de opmerking: 'Er is nog nooit iemand teruggekomen om te vertellen hoe het was.' Een man van 34 die ik inte...


Familie

13 augustus, 2020 - /blog/3140/familie.html

  Gisteren bezocht ik mijn nichtje in haar eerste koophuis. Er moest nog wat verbouwd worden maar het was nu al een plek voor een toekomst, waar je kinderen kunt verwekken en laten opgroeien, en dat was dan ook haar plan. We zaten uren te praten en ik zag Lev Tolstojs waarheid grotendeels verdampen. Zijn roman Anna Karenina opent met de beschouwing dat ieder gelukkig gezin op elkaar lijkt en dat alleen het ongeluk zijn eigen bijzondere karakter heeft. Toch vroeg ik me ook ...


Iets

4 maart, 2020 - /blog/2959/iets.html

Een vriend belde vanuit de auto. ‘Er is iets aan de hand,’ zei hij. Verder kon ik er niets van verstaan vanwege de storm waarin ik liep. Het almaar lossere vel rond mijn wangen en nek werd recht naar achteren geblazen. Zo strak dat mijn skelet wel tevoorschijn moest piepen. Mijn ogen traanden. Een huilende doodskop probeerde vooruit te komen, en dat lukte dus haast niet. Maar dan ook écht niet. Dat vond ik het wonderbaarlijkste. Alsof ik recht tegen de stroom van een wildwaterrivi...


Erkenning

2 juli, 2020 - /blog/3110/erkenning.html

  Om de enigszins abstracte band tussen Van Gogh en zijn geboortegrond te ontwaren las ik de brieven die hij vanuit het krankzinnigengesticht in Saint-Rémy schreef. De gekte interesseert mij het meest. Zoals velen ben ik een ramptoerist van de geschiedenis. Maar tussen de aanvallen door schrijft hij een stuk helderder dan sommige mensen die niet gediagnostiseerd zijn.  Toen Van Gogh eindelijk erkenning ontving zat hij in het krankzinnigengesticht. In een lovende recensie va...


Voorwoord 'De laatste lach' (Bart Vervaeck)

5 november, 2019 - /blog/2838/voorwoord-de-laatste-lach-bart-vervaeck.html

  Een pagina uit het exemplaar waarin Basart aantekeningen heeft opgeschreven.   Een nieuwe herfst, een nieuw geluid Voorwoord door Bart Vervaeck De laatste lach , de eerste roman van R.A. Basart (1946-2019), verscheen in de herfst van 1997. Het postmoderne taalspel was op dat moment gemeengoed geworden en de lezers waren wel wat gewend. Toch viel het boek op door de bizarre plot, de virtuoze stijl, de duizelingwekkende gelaagdheid, de hilarische en grotesk...


« 1 ... 13 14 15 ... 74 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: