19 september, 2018 - /blog/2255/full-disclosure-1-an-essay-and-poem-on-writing-and-belonging-by-kate-fry.html
* This summer, my parents made the call to downsize into a townhouse in the west end of Vancouver. Thus I, dutiful daughter that I am, have been making trips back to Vancouver in order to perform the (not entirely altruistic) task of helping my mother purge her hefty collection of books. There are a lot. Once a photography student and now a retired media studies professor, my mom has a good eye for literature and an even be...
20 september, 2018 - /blog/2256/authentieke-verlangens.html
Ik zei dat me dat wel eng leek. ‘Waarom? Er kan je toch niks gebeuren?’ ‘Daar ben ik niet zo zeker van, die mensen lijken me onvoorspelbaar.’ ‘Ach nee, die mensen zijn zoals jij en ik hoor. Het verschil is heel erg dun.’ Angst is vast ook een vorm van aantrekkingskracht. Ik wilde het verschil tussen gek en gezond weleens zien, of dus eigenlijk niet zien. 'Angst is vast ook een vorm van aantrekkingskracht' De vrouw zei: â€...
26 september, 2018 - /blog/2262/berlijn-kraakt-onder-het-gewicht-van-speculanten-hipsters-en-toeristen.html
New York, Londen, Parijs, Berlijn, Barcelona, Montreal, Montevideo en Amsterdam overhandigden deze zomer een brief aan de Verenigde Naties waarin ze om hulp vragen: de steden dreigen ten onder te gaan aan beleggers en massatoerisme. Inwoners hebben grote moeite een betaalbare woning te vinden en voelen zich met de jaarlijkse komst van miljoenen toeristen een vreemde in hun eigen stad. Het onder het gewicht van speculanten, hipsters en toeristen krakende Berlijn is het decor van Karolien...
26 september, 2018 - /blog/2264/full-disclosure-2-an-essay-and-poem-on-writing-and-belonging-by-neil-griffin.html
I was born in Canada to British parents and grew up back-and-forth across the Atlantic, leading to a thoroughly modern condition of feeling most at home in the departure lounge of airport terminals, my worldly belongings condensed into a single suitcase. There was a time when I knew my way around Heathrow and Schiphol better than I knew my way around Calgary, the city in which I was born. To children, the circumstances of their lives rarely seem unusual and I was no different in that respect: t...
27 september, 2018 - /blog/2266/onze-beslissing-samuel-medicijnloos-te-laten-zijn-is-ingegeven-door-gevoel-zoals-iedere-beslissing-over-hem.html
Zo ging dat: elke ochtend depakine in de pap, elke avond over het toetje, om overprikkelde zenuwen in de hersenen tot rust te brengen. Voorgeschreven sinds drie zware epileptische aanvallen in 2014. Eerst 500 milligram per keer, twee keer per dag. Later 750 milligram, omdat hij groeide van grote peuter tot kereltje. Depakine over zijn eten was net zo logisch als een kusje tussendoor. Het medicijn hielp. Samuel bleef vrij van epilepsie. We verloren onze angst voor een aanval. Hi...
1 oktober, 2018 - /blog/2275/er-blijkt-in-de-stad-een-heel-circuit-aan-relatiecrisisnomaden-herkenbaar-aan-hun-tassen.html
Deze buurt ken ik goed. Daarnet kwam ik nog voorbij de straat waarin ex en ik voor het eerst samen zijn gaan wonen, waar de meisjes geboren zijn. Eén blik op ons appartement, schitterend in het zonlicht, en weg was ik weer. Maar daarmee is de tijd dat we daar woonden niet weg. Dat vind ik mooi. Er komen in feite alleen maar tijden bij. Het huis waarin ik ga logeren zit recht boven een café en een sushi-restaurant. Ik ben midden in een verhaal van de Japanse schrijver Haruki Murakami tere...
2 oktober, 2018 - /blog/2277/pop-en-literatuur-31-black-star-en-toni-morrison.html
In het boek draagt dit meisje de naam Pecola. Vrijwel iedereen in haar omgeving vindt haar lelijk en dat wordt haar ook te verstaan gegeven. Ze verafgoodt Shirley Temple (precies vanwege haar blauwe ogen). Claudia, de vertelster in (dat deel van) het boek heeft juist een hekel aan Shirley Temple. Die afkeer koppelt ze aan de haat die ze koesterde tegen poppen met een blanke huid, grote blauwe ogen en blond haar. Dat is mogelijk een verwijzing naar het beruchte Clark Doll Ex...
25 mei, 2021 - /blog/3382/mijn-linkerarm.html
Tot mijn bijna-achtenveertigste heb ik met geen woord over mijn linkerarm gesproken. Laat staan geschreven. Als ik niet beter wist, zou ik denken dat ik die arm eerder nooit heb gehad. Maar ik heb dus een linkerarm - zij is hier en nu, ik voel haar ook overduidelijk terwijl ik dit typ -, en gisteren schrobde ik nog de dikke aanbaklaag uit mijn oven in haar prominente aanwezigheid, stond ik er voor het eerst bij stil dat ik de bodem van mijn zelfgemaakte monchoutaart doorzaagde met een mes ...