Zoeken
Onwetendheid

24 juli, 2020 - /blog/3126/onwetendheid.html

Mijn dochters en ik lopen naar het winkelplein, een stukje door het park, op weg naar witte t-shirts en verf om te tie-dyen. Het is een zonovergoten dag in de zomervakantie. Mijn vijftienjarige heeft mij deze ochtend net zolang bestookt met verhalen over de nog altijd bestaande slavernij in Jemen, dat mij langzaamaan het gevoel bekruipt dat het door mijn hoogstpersoonlijke laksheid komt dat die slavernij daar in wezen nog altijd bestaat en met de dag toeneemt. Ik denk ook te weinig aan de moder...


Neue Welt

30 juli, 2020 - /blog/3132/neue-welt.html

  Op een straathoek in Kreuzberg, Berlijn, liggen twee witte mannen bovenop een zwarte jongen. Ze schreeuwen. In de worsteling heeft de jongen zijn Nike-schoenen uitgetrapt. De mannen zijn agenten in burger, ze dragen pistolen in holsters. Mensen kijken vanaf een afstandje zwijgend toe. Er wordt gefilmd. Een mengeling van sensatiezucht en walging lijkt alle toeschouwers te verstijven. Mijn geliefde zegt zacht: ‘Laat er niks gebeuren.’ De agenten krijgen versterking van colleg...


Vakantie

5 augustus, 2020 - /blog/3134/vakantie.html

  Op onze veranda zit ik, in een luie stoel, met een glas gekoelde wijn in mijn hand, toe te kijken hoe een bejaard stel hun trekkerstent opzet. Pal voor ons. Pal in de wind ook. Hun haar tekent absurd wit af tegen het donkergrijze wolkendek. Ze dragen allebei een regenpak. Het zijn kille avonden op het Waddeneiland. Daar hebben de meisjes en ik totaal geen last van. We schamen ons wel steeds een beetje als wij over het veldje naar de Safaritent dartelen, die een onevenredig groo...


Deskundigen over de dood #3: Hoe vertel je als arts dat iemand gaat sterven? ‘Stil zijn is dan het allerbelangrijkst’

10 augustus, 2020 - /blog/3137/deskundigen-over-de-dood-3-hoe-vertel-je-als-arts-dat-iemand-gaat-sterven-stil-zijn-is-dan-het-allerbelangrijkst.html

  Mensen die doodgaan, herinneren zich meestal exact hoe ze van de arts te horen kregen dat er geen hoop meer was. Moeiteloos noemen ze de datum, wat voor weer het die dag was en vooral: welke woorden de specialist koos om het te vertellen. ‘Mijn arts was een hork’, hoorde ik vaak. Maar ook: ‘De dokter had het niet beter kunnen doen.’ Hoe is dat voor een arts, om zo’n essentiële rol te spelen in het leven van mensen die je nauwelijks kent? Sander de Hosson werkt a...


Vlucht

12 augustus, 2020 - /blog/3139/vlucht.html

  ‘Dag Vluchteling!’ schrijft mijn moeder me. Maar ook: ‘Je leeft maar één keer.’ Na een dikke week alleen thuis te zitten schrijven, vlieg ik morgen ineens – hop – weg. Is dat nou gewoon een leuk, plotseling plan? Of toch een ordinaire vlucht? Mijn hele leven vertoon ik al vluchtgedrag. Zo erg was mijn jeugd in Heijen niet, maar er moest vroeger door mij wel maniakaal gelezen worden om de dagen door te komen. Ik was dat kind dat met haar ouders op vakantie gin...


Familie

13 augustus, 2020 - /blog/3140/familie.html

  Gisteren bezocht ik mijn nichtje in haar eerste koophuis. Er moest nog wat verbouwd worden maar het was nu al een plek voor een toekomst, waar je kinderen kunt verwekken en laten opgroeien, en dat was dan ook haar plan. We zaten uren te praten en ik zag Lev Tolstojs waarheid grotendeels verdampen. Zijn roman Anna Karenina opent met de beschouwing dat ieder gelukkig gezin op elkaar lijkt en dat alleen het ongeluk zijn eigen bijzondere karakter heeft. Toch vroeg ik me ook ...


Ineens

19 augustus, 2020 - /blog/3142/ineens.html

  Ineens was ik dus een paar dagen overgekomen. Van het ene op het andere moment reed ik in een gezinsauto door Toscane met drie kinderen op de achterbank in plaats van twee. Die lage zon. Die cipressen in het heuvelachtige landschap. We waren op weg naar Siena om een hapje te eten. De afspeellijst 'Italiësongs' klonk door de speakers. De kinderen knikkebolden. Mijn blote voeten lagen op het dashboard. Omdat ik geen rijbewijs heb, was het jaren geleden dat ik in de ...


Snotneus

3 september, 2020 - /blog/3151/snotneus.html

  In de stromende regen stond ik op de stoep te wachten. Met mijn snotneus. Voor een hoekpand aan een winderig plein ergens in Amsterdam. Mijn regenjas lekte. Het water sijpelde al door m’n kleren. Ik bestudeerde de voordeur. Er zaten alleen twee elektriciteitsdraadjes op de plaats waar ooit een bel had gezeten. Ik stelde me een medewerker van de GGD voor die het ding er had afgerukt. Omdat er continu werd aangebeld. Omdat de werkdruk te groot was. Omdat ze zich op déze manier...


Bus

10 september, 2020 - /blog/3156/bus.html

  Op een zonnige ochtend stapte ik in een FlixBus richting Brussel. Kreunend schoof de buschauffeur de koffers in de laadruimte. Met groot plezier houd ik chauffeurs van dergelijke bussen in de gaten. Deels om de angst te bezweren dat ze niet inslaap vallen, maar vooral omdat ze zich zo trots ontfermen over hun touringcar. Onder het rijden luisteren sommigen naar operazangeressen, anderen naar schlagers. Alleen voor degenen die menen grappig te moeten zijn in hun microfoon, voel ik vo...


Werkelijkheid

10 september, 2020 - /blog/3157/werkelijkheid.html

  In de krant las ik dat Kaing Guek Eav dood was. Beter bekend onder de naam Duch. Duch was de directeur van Tuol Sleng, beter bekend als S-21, de beruchtste martelgevangenis in Cambodja tijdens het Rode Khmer regime. Hij was één van de grootste misdadigers tegen de mensheid, óóit bestaan. Verantwoordelijk voor zeker 14.000 marteldoden. Meteen toen ik het las, was ik weer in die gevangenis in Phnom Penh, dwaalde ik weer door de betegelde gangen, op teenslippers. Met de m...


« 1 ... 133 134 135 ... 138 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: