24 augustus, 2020 - /blog/3145/deskundigen-over-de-dood-4-een-uitvaart-organiseren-kun-je-heel-goed-zelf-en-het-werkt-helend.html
Vraag aan Susanne Duijvestein of ze later wordt begraven of gecremeerd en ze komt met een onverwacht antwoord: zij wil zich laten composteren. Haar lichaam zal worden bedolven onder een laag houtsnippers en bladeren zodat het kan vergaan. Dat is de kringloop van het leven, zegt ze. Als in het bos een hertje doodgaat, wordt dat ook door micro-organismen opgenomen. Susanne Duijvestein eindigt als een zak voedzame tuinaarde. In Nederland zijn we die link met de natuur wat kwijt, v...
26 augustus, 2020 - /blog/3146/loslaten.html
In de doodlopende straat, voor pension Andrea, parkeren we de auto. Het lijkt op een gewoon woonhuis, maar er staat ‘pension’ op. We hebben zeven uur gereden om in dit dorpje in de voormalige DDR aan te komen. Mijn vijftienjarige op de achterbank giechelt, slaakt kreetjes, beweegt met armen en benen. Ze weet niet meer hoe ze het heeft van de zenuwen. Ze zal haar online liefde - ze communiceert al maanden aan één stuk door met haar - eindelijk gaan ontmoeten. Het geheimzin...
28 augustus, 2020 - /blog/3148/voorpublicatie-te-dom-voor-de-duivel-inclusief-een-sfeervolle-playlist.html
De playlist vind je hier (meezingen mag). 22 ’s Nachts komen de ratten uit de riolen gekropen en dan troepen ze samen in café Scheldelicht op de hoek. Geen van de ratten is groter, kleiner, meer of minder waard dan de andere, en allemaal komen ze hier na hun werk feesten en zuipen tot ze er letterlijk bij neervallen. Er zijn pooiers en hoeren, zeelui, nachtbrakers, gangsters en alles daartussenin. Het was daar dat Anna Wilma ontmoette. Toen ze nog m...
3 september, 2020 - /blog/3151/snotneus.html
In de stromende regen stond ik op de stoep te wachten. Met mijn snotneus. Voor een hoekpand aan een winderig plein ergens in Amsterdam. Mijn regenjas lekte. Het water sijpelde al door m’n kleren. Ik bestudeerde de voordeur. Er zaten alleen twee elektriciteitsdraadjes op de plaats waar ooit een bel had gezeten. Ik stelde me een medewerker van de GGD voor die het ding er had afgerukt. Omdat er continu werd aangebeld. Omdat de werkdruk te groot was. Omdat ze zich op déze manier...
7 september, 2020 - /blog/3153/deskundigen-over-de-dood-5-leef-elke-dag-met-de-dood-voor-ogen-ga-s-avonds-niet-slapen-met-ruzie.html
Het kan echt: doodgaan van verdriet. Al een tijdje hield deze vraag me bezig. Je hoort het weleens. Een oude vrouw overlijdt zes dagen na haar man met wie ze 60 jaar was getrouwd. Een moeder van een gestorven volwassen gehandicapte zoon volgt hem binnen twee maanden. De Vlaamse rouwexpert Manu Keirse legt uit hoe dat kan: rouw is stressvol en vergt veel van je lichaam. Het is niet alleen een emotionele, maar ook een fysieke inspanning. Ben je al verzwakt op het moment dat de rouw je...
10 september, 2020 - /blog/3156/bus.html
Op een zonnige ochtend stapte ik in een FlixBus richting Brussel. Kreunend schoof de buschauffeur de koffers in de laadruimte. Met groot plezier houd ik chauffeurs van dergelijke bussen in de gaten. Deels om de angst te bezweren dat ze niet inslaap vallen, maar vooral omdat ze zich zo trots ontfermen over hun touringcar. Onder het rijden luisteren sommigen naar operazangeressen, anderen naar schlagers. Alleen voor degenen die menen grappig te moeten zijn in hun microfoon, voel ik vo...
10 september, 2020 - /blog/3157/werkelijkheid.html
In de krant las ik dat Kaing Guek Eav dood was. Beter bekend onder de naam Duch. Duch was de directeur van Tuol Sleng, beter bekend als S-21, de beruchtste martelgevangenis in Cambodja tijdens het Rode Khmer regime. Hij was één van de grootste misdadigers tegen de mensheid, óóit bestaan. Verantwoordelijk voor zeker 14.000 marteldoden. Meteen toen ik het las, was ik weer in die gevangenis in Phnom Penh, dwaalde ik weer door de betegelde gangen, op teenslippers. Met de m...
15 september, 2020 - /blog/3158/territoriumdrift.html
Zo’n dag waarin het katertje voor de derde keer in een week mijn dekbed onder heeft gepist en ik spijt heb dat ik hem heb aangeschaft. Mijn andere dekbed hangt nog over een deur te drogen. Vol klonten dons. Waarin mijn vijftienjarige begint te snotteren en we zeker vier volle dagen thuisquarantaine in het vooruitzicht hebben. Al durf ik er gif op in te nemen dat ze gewoon verkouden is. Zoals iedereen om ons heen uiteindelijk gewoon verkouden bleek te zijn. ‘Zullen we d...
17 september, 2020 - /blog/3159/herhaling.html
Met mijn geliefde verblijf ik de komende weken in klooster De Keizersberg in Leuven. Zij zocht een plek om grote schilderijen te maken en de aardse beslommeringen even achterwegen te laten. Hier zijn is geen toeval. Mijn vriend, monnik en professor Thomas Quartier, is pas naar hier verhuisd. Bovendien bestaat toeval niet in de monastieke wereld. Toeval noemen ze hier God. Daar waar in de lange gangen van dit klooster gelopen wordt, ligt geen stof. Het gebouw is zo groot dat op ...
18 september, 2020 - /blog/3163/hoe-kwam-confrontaties-de-debuutroman-van-simone-atangana-bekono-tot-stand.html
* Mijn moeder verhuisde in de hete zomer van 2018 van het Brabantse dorp waar mijn twee zussen en ik opgegroeid zijn naar de Randstad. Het ruime twee-onder-één-kapshuis waar mijn ouders mijn zussen en mij hadden opgevoed werd verruild voor een appartement in Rijswijk, in de buurt van de zee, ver van haar inmiddels studerende en werkende kinderen. Ik onderbrak mijn worstelingen met allerlei losse flarden tekst voor een autobiografische roman en reisde naar Midden-Brabant af, w...