24 december, 2018 - /blog/2398/vergeving.html
Ik heb mezelf leren kennen als een zeer vergevingsgezind type. Iemand die niet erg lang boos of wrokkig blijft. Iemand die soepel over haar eigen schaduw springt. Was iedereen maar zo grootmoedig als ik, dan zag de wereld er een heel stuk beter uit. Als je vroeger met zo’n verhaal bij mij was aangekomen, zou ik heel wat anders zeggen. Wie mijn vertrouwen schaadt, vergeef ik dat nooit – maar dan ook nooit - meer. Dan is het einde verhaal. Klaar. Uit. Af. Zo ben ik. Maar zo ie...
10 augustus, 2020 - /blog/3137/deskundigen-over-de-dood-3-hoe-vertel-je-als-arts-dat-iemand-gaat-sterven-stil-zijn-is-dan-het-allerbelangrijkst.html
Mensen die doodgaan, herinneren zich meestal exact hoe ze van de arts te horen kregen dat er geen hoop meer was. Moeiteloos noemen ze de datum, wat voor weer het die dag was en vooral: welke woorden de specialist koos om het te vertellen. ‘Mijn arts was een hork’, hoorde ik vaak. Maar ook: ‘De dokter had het niet beter kunnen doen.’ Hoe is dat voor een arts, om zo’n essentiële rol te spelen in het leven van mensen die je nauwelijks kent? Sander de Hosson werkt a...
27 oktober, 2020 - /blog/3191/blootleggen-3-vleesgeworden-tegenwrijving.html
Ik las een speech van Johannes Fretz getiteld Radicale zachtmoedigheid . Hij schreef over het belang van het zoeken naar gedeelde menselijkheid in gepolariseerde tijden als de onze, en legde uit waarom hij zich steeds minder boos maakt over dingen; waarom hij zich steeds minder mengt in het circus van meningen en oordelen waarin onze digitale en fysieke omgevingen zijn veranderd. Dat dit voor hem een bewuste keuze is, niet iets wat hem komt aanwaaien, illustreerde hij d...
29 juli, 2020 - /blog/3130/deskundigen-over-de-dood-1-hoe-ontbindt-een-lichaam-deze-anatoom-begroef-mensen-inclusief-thermometer-en-camera.html
Geboren worden en doodgaan kun je niet oefenen. Dat maakt sterven zo ongrijpbaar en precair: ieder mens kan het maar één keer doen. De afgelopen twee jaar interviewde ik voor deze krant wekelijks iemand die wist dat hij of zij binnen afzienbare tijd zou komen te overlijden. Op de vraag wat de dood dan precies is, konden maar weinig mensen een antwoord geven. Vaak volgde de opmerking: 'Er is nog nooit iemand teruggekomen om te vertellen hoe het was.' Een man van 34 die ik inte...
17 juli, 2018 - /blog/2175/pop-en-literatuur-20-william-s-burroughs-en-iggy-pop.html
Als het gaat over schrijvers die een inspiratiebron vormen voor popmuzikanten, dan valt vroeg of laat onvermijdelijk de naam van William S. Burroughs. Meer nog dan zijn collega-Beatniks Jack Kerouac en Allen Ginsberg vormde Burroughs een onuitputtelijke bron van inspiratie voor de meest uiteenlopende popartiesten. Zo nam Burroughs samen met Nirvana’s Kurt Cobain een kort verhaal op: The Priest They Called Him (1993) over een heroïneverslaafde (de ‘Priest’ uit de titel) d...
13 mei, 2019 - /blog/2622/of-er-in-de-toekomst-ware-liefde-mogelijk-zal-zijn-tussen-mens-en-android-weet-ik-niet.html
Hoe iemand vandaag mijn fiets op z’n kop tegen de gevel had zien staan en besloot de ketting – die eraf lag – er weer op te leggen. Zomaar. Zonder daarvoor gezien of bedankt te hoeven worden. Puur uit aardigheid. Het moet iemand uit mijn straat zijn geweest. Of een toevallige voorbijganger. Hoe groot en hartverwarmend het effect van zo’n gebaar was, merkte ik nu, al fietsend door de stad, op weg naar mijn slapende moeder en dochters. Hier gaat dus het héle leven om, dacht ik. ...
29 juni, 2020 - /blog/3106/ik-heb-geleefd-69-suzanne-belde-haar-compagnon-na-diagnose-ik-ga-dood-wil-jij-alsjeblieft-doorgaan.html
'Het is een wonder dat je tijdens die uitzending niks aan me zag', vertelt Suzanne Kemps (47). 'Ik kon nauwelijks op mijn benen staan.' Het gaat over haar optreden in het tv-programma Dragon’s Den begin mei. Samen met haar compagnon Clary Scheres lukte het haar 150.000 euro binnen te slepen als investering voor haar bedrijf ProudBreast . Terwijl Suzanne voor de camera een glas champagne dronk op de overwinning - topondernemer Shawn Harris ging met haar in ze...
19 februari, 2018 - /blog/1921/week-van-het-korte-verhaal-3-philip-k-dick.html
Museumopstelling ‘Wat een vreemd pak hebt u aan,’ merkte de robot-ov-chauffeur op. Hij schoof de deur open en kwam tot stilstand aan de stoeprand. ‘Wat zijn die ronde dingetjes?’ ‘Dat zijn knopen,’ verklaarde George Miller. ‘Ze hebben een deels functionele, deels esthetische functie. Dit is een archaïsch pak uit de twintigste eeuw. Ik draag het vanwege mijn werk.’ Hij betaalde de robot, pakte zijn aktetas en haastte zic...
18 november, 2019 - /blog/2851/voorpublicatie-de-kapitein-en-de-glory.html
II 'Ik vind het leuk om kapitein te zijn,’ zei de man met de gele veer. Hij stond op de brug van de Glory en overzag de zee, zwellend van trots. De passagiers hadden hem gekozen om het schip te besturen en daar was hij bijzonder mee ingenomen. De aanhangers van de nieuwe kapitein waren ook blij. Dolblij zelfs. Nog nooit hadden ze zoiets meegemaakt. Ze voelden zich triomfantelijk, onstuitbaar, tot alles in staat. Om deze ongekende overwinning te vieren wilden ze ...
12 juni, 2017 - /blog/1391/gevangene.html
'Kom jij maar eens mee mediteren,' had ze geschreven. Misschien wilde ze me vermoorden. Maar ik vond zo’n mailwisseling toch een omslachtige voorbereiding op een moord. Eenmaal binnen, kon ik niet meer terug. Mijn penvriendin had een grote sleutelbos in haar hand en zei: 'Welkom.' Ik vergezelde haar op haar ronde langs de cellen. We liepen door lange lege gangen waaraan: gesloten deuren, waarachter: een mens. Een mens. Een mens. Enz. De atmosfeer w...