30 januari, 2018 - /nieuws/1890/huidpijn-geselecteerd-voor-campagne-lees-met-andere-ogen.html
Met deze campagne nodigt de Leescoalitie in 2018 iedereen uit om eens (vaker) een boek te lezen over iemand die anders is dan zijzelf, een doelstelling die past bij hun missie om mensen aan het lezen te krijgen. Want wie leest, kijkt met andermans ogen en verplaatst zich haast ongemerkt in personages met bijvoorbeeld een andere leeftijd, sociale klasse, herkomst of seksuele voorkeur. Belangrijk onderdeel van de campagne is de website leesmetandermansogen.nl , waarop c...
31 januari, 2018 - /blog/1891/dolfijnen.html
We zijn al melancholisch nog voordat melancholie de tijd heeft gekregen zich te nestelen. We waren in een resort, zo groot als we nog nooit hadden gezien. Een dorp. We liepen met zo'n bandje om de pols. Saai? Vreselijk? Met een meervoudig beperkt kind is niets gemakkelijker dan 'all inclusive'. Eten wanneer je zin hebt, met oneindig veel keuze. Het was dus prachtig in Punta Cana, waar Amerikanen en Russen een wedloop drinken hielden en waar de wind zo muzikaal speelde met de palmbladeren d...
2 februari, 2018 - /blog/1898/berichten-uit-de-biotoop-plan-b.html
‘Het is net of je in een boomhut woont,’ zeg ik. Wouter schenkt thee in. ‘Dat is ook de bedoeling. Ik hou van een groene omgeving. De Biotoop ligt wat dat betreft schitterend.’ Wouter is een van de mensen die al dagelijks bezig is met onze toekomst. Over twee jaar, om precies te zijn op 31 december 2019, loopt het bruikleencontract met de Rijksuniversiteit Groningen af. Naar alle waarschijnlijkheid houdt De Biotoop dan op te bestaan. Wat er met de ongeveer hond...
5 februari, 2018 - /blog/1900/ik-zou-ook-wel-zo-n-vrouw-willen-die-alles-voor-je-doet.html
Ik denk aan De sneeuw van de Kilimanjaro van Ernest Hemingway. Ik denk aan het idee voor mijn nieuwe boek dat er, op de vooravond van mijn vertrek, zomaar was. Ik wist: vanaf nu ben ik niet meer alleen! Ik denk aan het boek van Haruki Murakami dat ik tijdens mijn verblijf in Kenia las: De moord op Commendatore. Deel 1: Een Idea verschijnt . Enorme zak rijst Ik denk aan de enorme zak rijst, suiker en de fles olijfolie die we kochten voor een arme Keniaan die razendsne...
6 februari, 2018 - /blog/1901/de-laatste-praalwagen-van-gaston-van-daasdonk-1.html
De eenzijdigheid van zijn bedrijf was niet zijn enige tekortkoming. Gaston kon ook de r niet uitspreken. Jaren logopedie hadden hem weinig gebracht en uiteindelijk hadden de logopedist en hijzelf de handdoek maar in de ring gegooid. Of, in Gastons geval, ‘de ling’. De Chinees was dan ook zijn bijnaam in het dorp geworden. Soms kwamen er mensen aan de deur om bami of nasi te bestellen. Geduldig legde hij ze dan uit dat e...
7 februari, 2018 - /blog/1906/de-laatste-praalwagen-van-gaston-van-daasdonk-2.html
‘Wat kan ik voor de heren betekenen?’ ‘Bent u Van Daasdonk?’ vroeg de ene man. Hij was klein, dikkig en had een zoetsappige glimlach op zijn gezicht. Als er een film over zijn leven gemaakt zou worden dan zou hij ongetwijfeld door Danny DeVito worden gespeeld. De andere man was een stuk langer en droeg zijn haar in een onberispelijke scheiding, zorgvuldig over een kale plek gekamd. ‘Jawel.’ ‘Mooi!’ De kleine man lachte, hoewel er niets te lachen viel. ...
8 februari, 2018 - /blog/1907/hulpverlener.html
Ze zei dat haar vriend door het wassen van bejaarden een hekel had gekregen aan mensen die stinken of vies zijn. Wellicht had hij gewoon een hekel aan mensen gekregen maar durfde hij dat haar niet te zeggen. ‘De meeste jongens daar zijn bang voor water, veel te veel prikkels, helpt ook niet echt mee.’ De stank zat ook haar kennelijk hoog. Wellicht nam haar vriend er altijd een zweem van mee naar huis. Ze vertelde dat zijn cliënten aan het begin van de week...
9 februari, 2018 - /blog/1909/sperziebonen-ik-vertel-het.html
Sperziebonen glanzend in een glazen schaal we eten niet met de pannen op tafel mijn vader betast zijn beginnende borsten mijn moeder haalt de muskaatnoot heen en weer rasp, rasp, doet zij aai, aai, doet hij ik heb ze net zo goed tepels als pijnlijke frambozen maar ze steeds bevoelen, doe ik niet vader en dochter, allebei tonen we onze kruin en mijn moeder schept de boontjes op Ik vertel het geheim omd...
9 februari, 2018 - /blog/1910/de-laatste-praalwagen-van-gaston-van-daasdonk-slot.html
Voor de laatste maal controleerde hij de bandenspanning en de remmen. Toen zette hij zijn zottenkap op en wachtte tot Toos haar positie had ingenomen: bovenop de bandenstapel, onder het doek, de lampolie en de fakkel binnen handbereik. Daarna beklom Gaston de tractor en startte de motor. Kalm reed hij naar de parkeerplaats waarvandaan de optocht zou vertrekken. De andere deelnemers waren er al, de meesten van hen ernstig beschon...
12 februari, 2018 - /blog/1912/ik-ben-meer-dan-klaar-voor-de-leegte-die-geeft-rust.html
Eindelijk heb ik ook de mail gestuurd waarin ik voorstel om de scheidingspapieren te gaan ondertekenen. De datum is vastgesteld op de sterfdag van mijn opa. Dat vind ik mooi. Het is voor mij heel vreemd om te ervaren, maar ik kijk uit naar die dag. Ik kijk ernaar uit om ook op papier geen echtgenote meer te zijn. Mijn therapeute zei: “Wat je nu gaat voelen, is echte rouw. Zolang je ergens voor vecht, hoef je het verdriet niet helemaal te voelen.” Dat is waar, dacht ik. Ze zei...