26 oktober, 2017 - /blog/1688/pedaalemmer.html
Want ook vandaag, tijdens het maken van de bordesfoto op Paleis Noordeinde, kon ik de gedachte niet onderdrukken dat het lichaam vaak niet meer is dan één grote stankafsluiting. Oftewel: een pedaalemmer. Wat je wil. Het wemelt in het lichaam eveneens van de sappen en verrotting. Alles wat erin gaat moet er ooit weer uit. Die gedachte is soms zo hardnekkig dat het lastig is om gesprekken met mensen te voeren. Ook naar de televisie kon ik ampe...
30 oktober, 2017 - /blog/1692/carehome.html
Veel is er niet nodig om in aanmerking te komen als verhuurder: men mag geen strafblad hebben, moet basale kennis bezitten en weten hoe een magnetronmaaltijd wordt opgewarmd. Ook wordt er van de verhuurder verwacht zo nu en dan een praatje te maken met de patiënt, aldus de Volkskrant . Veel mensen lijken te worstelen met de ambitie om iets bij te dragen aan een betere wereld. CareHomes kan&nb...
30 oktober, 2017 - /blog/1693/dankbaar-zijn-voor-alle-ellende-het-sluipt-er-ook-in-bij-mij.html
Ik kon de mensen niet uitstaan die zeiden dat ze dankbaar waren voor de ellende die hun was overkomen. Dat ze er een completer mens van waren geworden. Hoe groter hun ellende, hoe dankbaarder ze ervoor waren. Tot ze uiteindelijk zelfs beweerden dat ze het nooit hadden willen missen. Ook als ze mochten kiezen, zouden ze willen dat het hen allemaal wéér overkwam. Nou, dat leek mij gewoon heel erg ziekelijk. Een ernstige vorm van zelfkastijding waarvoor ik ze therapie aanraadde. Ook zij war...
31 oktober, 2017 - /blog/1697/taal.html
‘Wat ga je doen in Albanië?’ vroeg ik. ‘Ik ga met een groep, dat is leuk, dan kom je op plekken waar je anders nooit zou komen.’ Ik dacht dat groepen je juist op plekken brengen waar je liever niet wil zijn. Het bleek een misvatting. Ze zei dat ze het Albanese volk al wel kende aangezien de Albanezen massaal naar Italië vluchtten in de jaren negentig. ‘Italië kent geen vreemdelingenbeleid, dat woord mo...
1 november, 2017 - /blog/1698/samuel-leert-ons-dat-de-biologische-klok-de-zuiverste-weergave-van-tijd-is.html
Voor ons verstrijkt de tijd te snel naarmate de jaren vorderen. Op een dag kijk je in de spiegel en zie je weer een rimpel, de opgeschoven haargrens. Voor hem is tijd het moment zelf. Heerlijk of afschuwelijk. Zijn tijd is het moment van puur geluk, pijn of van een oprisping. De klok is afgelopen weekeinde in de nacht van zaterdag op zondag weer een uur teruggezet, het einde van de zomertijd. Voor ons is dat altijd een fijne nacht, omdat je zomaar een uur cadeau krijgt van de uitvinders va...
6 november, 2017 - /blog/1709/vierenveertig-jaar-en-s-nachts-je-moeder-bellen.html
Na een heerlijke zondag met de meisjes waarin alles vanzelf leek te gaan, lag ik voor het eerst sinds tijden volkomen ontspannen in bed. Het woord ‘genieten’ neem ik niet graag in de mond, maar ik had die dag werkelijk genoten. Van alle kleine dingen nog wel. Ik had geluk gevoeld. Maar daar in bed voelde ik ineens ook de pijn. Die bleek ondraaglijk. Ik lag met mijn neus in het kussen. Mijn hart ging tekeer. Weldra zou ik stikken omdat ik mijn hoofd niet meer naar links of rechts kon dr...
8 november, 2017 - /blog/1716/samuels-boek-is-verschenen-heerlijk-voor-even-al-die-belangstelling-en-de-stroom-van-lieve-berichten.html
Sommige meervoudig beperkte kinderen scharen zich rond het orgel en wippen van de linker- naar de rechtervoet. Zij die in de rolstoel zitten, luisteren rustig naar de deuntjes, sommigen met gesloten ogen. Vredig, geïnteresseerd. Zo'n boekpresentatie is sowieso een glijvlucht van emoties, van een traan tot de ultieme vorm van gezelligheid. Hé, daar is Yvonne, jarenlang begeleider op de bus met Samuel. Ze is met pensioen en geniet van het weerzien. Ze is verbaasd hoe de kinderen zijn g...
9 november, 2017 - /blog/1717/jachtgeweer.html
De komende twee maanden verblijf ik in de uiterwaarden van de Maas en de Waal. Deze plek is door God en al verlaten. Ik ben al blij met een kat en wat kippen als teken van leven. Snel zal het moment aanbreken dat ik tegen ze begin te spreken. Of dat iets is om naar uit te zien, betwijfel ik zeer. Laatst kocht ik een boek van Gustave Flaubert. Er stond een woordenlijst achterin met zijn interpretaties van woorden. Bij Platteland stond er ongeveer: 'Heb al...
10 november, 2017 - /blog/1721/cadeautje.html
Nu is het volgend jaar. Vanochtend ben ik om half zes opgestaan. Mijn man heeft tegenwoordig een baan waarvoor hij akelig vroeg op moet. Meestal draai ik me dan nog een keer om, maar deze ochtend dus niet. Ik sta op een stoel in mijn nachtpon voor de voordeur van Nikki en De Viking. Met duct tape plak ik de slingers vast. Wanneer ze hangen, kruip ik weer in bed. In de stilte van de vroege ochtend hoor ik een vreemd gepuf, dat soms ook weer stopt. De meeste geluiden van mijn buren ken ik wel, ma...
13 november, 2017 - /blog/1727/een-kijkje-in-de-toekomst.html
Ik had even kunnen gaan wandelen om mijn hoofd leeg te maken, ik had kunnen proberen te mediteren, had me op z’n minst kunnen aanmelden voor de yogales hier om de hoek. In plaats daarvan pakte ik een zak chocola, zette Netflix aan en keek achter elkaar een heleboel afleveringen van de Zweedse serie ‘Bonusfamiljen’. Over de lotgevallen binnen een samengesteld gezin, de nieuwe liefde, de exen van wie je nooit af komt, de kinderen die ook ineens met elkaar opgescheept zitten...