8 juni, 2016 - /blog/611/elle.html
Verkrachtingsthriller. Ik fluister het woord een paar keer. Er zal vast over zijn nagedacht door de afdeling marketing en het is misschien een ingeburgerd genre dat ik nog niet ken, maar ik krijg het woord bijna niet over mijn lippen. Het klinkt net zo fout als aanrandings-entertainment, of incest-Efteling; een smakeloze categorie en zeker geen adequate term voor de gelaagde, feministische film die Verhoeven heeft gemaakt. Elle begint met klanken: klappen, geschreeuw, gekreun. Een g...
1 mei, 2017 - /blog/1315/stilletjes.html
De elfjarige maakt een schilderij in pasteltinten, waarop alleen een vaas te zien is, met één geknakte witte bloem erin, een kaartje aan de stengel met in sierletters ‘papa’ erop. Eraan vast een schaduwvaas. Zonder bloem erin. “Moet hier nog iets bij, mam?” Ik herinner me mijn schoonzus die ooit zei dat ik vroeger altijd in de schaduw van haar broer stond. Wel: daar ben ik nu dus uit verdwenen. “Het is precies goed zo,” zeg ik. De zesjarige houdt ha...
6 maart, 2017 - /blog/1152/spanningen.html
Mijlenver van huis leek ik, waar man en de meisjes lagen te slapen. Alleen ík hoefde me daar nu nog maar bij te voegen. Dan zou alles goed zijn. Op zondagavond kwam ik thuis. Uitgeput. Het viel me op dat man zijn hagelwitte blouse iets te ver open had geknoopt. Lente is in de lucht, dacht ik. En: thuis zijn doet hem goed. Het deed mij ook heel goed. We aten met z’n vieren. Ik ging in bad. We brachten de meisjes samen naar bed. “Mama, wil jij aan papa vragen of hij vannacht b...
11 april, 2017 - /blog/1257/de-picknicktafel.html
Het duurt niet lang voordat de overbuurvrouw de straat oversteekt, met haar eigen glaasje. Een stiekem pakje sigaretten. “We zouden hier eigenlijk een scherm omheen moeten zetten,” zegt zij. Was ik vroeger degene die erg kon zeuren over de sociale types op dit nieuwbouweiland, die dag in dag uit bij elkaar op de stoep hangen, tegenwoordig ben ik de eerste die buiten zit. De witte picknicktafel kregen we precies een jaar geleden cadeau van mijn schoonmoeder. ...
15 maart, 2018 - /blog/1982/boekenweek-special-lidia-yuknavitch.html
Nat van het zweet word ik wakker in mijn cel, in de schemer van mijn opsluiting, en herinner me dat ik mijn plastiekverhaal aan het lezen was. Al lezend in slaap vallen – het voelt nostalgisch, menselijk en aards, zelfs in deze veel te zwarte ruimtenacht. Dan besef ik dat ik helemaal niet nat ben. Het is slechts de herinnering aan zweet. Mijn verlangen ernaar. Ik heb de terugkerende droom weer gehad. De droom van de zon, het begin van ons einde, flikkerend a...
8 mei, 2018 - /blog/2071/pop-en-literatuur-10-the-rolling-stones-en-michail-boelgakov.html
‘Sympathy For The Devil’ is zonder twijfel een van de meest tot de verbeelding sprekende nummers van The Stones. De oorzaken voor de legendarische status van het nummer zijn legio. Misschien speelt het mee dat het ontstaan van het nummer uitvoerig gedocumenteerd is in de gelijknamige film van Jean-Luc Godard. In die film zien we de band in de studio repeteren en schaven. Brian Jones is helemaal van de wereld, Keith Richards improviseert, Mick Jagger experimenteert er op l...
8 januari, 2019 - /blog/2409/pop-en-literatuur-43-radiohead-en-gabriel-garcia-marquez.html
Eind jaren 90 reeg Radiohead de hits aaneen. De productiviteit van Thom Yorke c.s. was zo groot dat de band vaak meer nummers maakte dan er op een cd pasten en dat had dan weer tot gevolg dat tal van nummers waar menig muzikant jaloers op zou zijn, slechts als B-kantjes fungeerden, of terecht kwamen op vage compilatie-albums of bootlegs. Luister bijvoorbeeld eens naar ‘ How I Made My Millions ’, een nummer dat Yorke thuis achter zijn piano op...
7 juni, 2017 - /blog/1382/samuel-gaat-naar-de-antroposofische-dagopvang-een-liefdevol-nest.html
De kinderen, van verschillende leeftijden, met andere gebreken en behoeften, leven hun leventje tijdens hun uren in kinderdagcentrum Rozemarijn. Hun leidsters heten Esther, Margot, Sannah en Fiona. Ze zijn lief en geduldig. Als Samuel eens is gevallen, bellen ze op, zodat we niet schrikken van zijn buil. Welk schooltje zou passen bij Samuel, vroegen wij ons af nadat we hadden ontdekt dat zelfs onderwijs voor kinderen met een meervoudige beperking op een tyltyl- of mytylschool voor hem te h...
24 juli, 2017 - /blog/1478/liefde.html
Hoe ik dagenlang schrijf over een ik-figuur die in een wormgat zit, en van het ene naar het andere tijdvak moet zien te komen en hoe ik al die dagen ’s middags en ‘s avonds de bloemkoolsoep eet die mijn moeder voor mij gemaakt heeft. De vrouw voor me bij de kassa van de Etos, - waar ik sta met een fles luizenlotion -, die een zwangerschapstest koopt en steeds opnieuw vraagt hoe ze de test precies moet gebruiken. Hoe de rij achter haar steeds langer wordt, maar de medewerkster geduldig ...
18 november, 2019 - /blog/2849/ik-heb-geleefd-44-kunstenares-els-63-heeft-dodelijke-leverziekte-ik-hoef-geen-transplantatie.html
Wat is het belangrijkste deel van een grafkist? Het voeteneinde, vindt beeldend kunstenaar Els Timmerman (63). Daar kijken de mensen immers tegenaan tijdens de uitvaart. Dus begon ze met het beschilderen van dat bijna vierkante plankje. Het staat nu in haar huiskamer. ‘Ik heb het speciaal voor jou hier neergezet,’ zegt ze. Els struinde zelf het internet af, op zoek naar deze kist die je als een soort Ikea-kast in elkaar kunt zetten. ‘Ik wil niet steeds zo’n complete kist in mijn ka...