3 april, 2018 - /blog/2015/ik-zou-een-kuiken-zijn-maar-ik-ben-gewoon-een-ouwe-kip.html
De poezen kijken toe, hun hoofdjes scheef, een metertje afstand, hoe het vrouwtje - dat daarnet zo plots hun woonst binnen was komen vallen, haar racefiets in het halletje had gesmeten - hier nu staat. Rood. Huilend. Blazend. Jas nog aan. Het is die verrekte gevoelstemperatuur. Het is het nieuws van de schrijver die geliefd was en veel te jong overleden. Ook is het de aanblik van de zaterdagkranten nog opengeslagen op tafel, daartussen één kop, één bord met kruimels erop. Eén stoel, v...
5 maart, 2018 - /blog/1957/trouwen-doe-je-samen-scheiden-niet.html
Ik vind: trouwen doe je samen. Scheiden niet. We doen niets meer samen. Daar is dit hele circus voor bedoeld, tenslotte. Na het tekenen dronken de coach en ik koffie, bespraken hoe het hele proces gegaan was, en hoe het nu toch verder moest. “Juist van jullie had ik gedacht dat jullie het konden redden”, zei ze. Kinderbehartiger Onze coach is ook kinderbehartiger. Ze blijft nog in beeld om ons als ouders te begeleiden en er voor de kinderen te zijn. Dat blijkt n...
14 februari, 2018 - /blog/1916/week-van-het-korte-verhaal-1-lucia-berlin.html
Dr. H.A. Moynihan Ik haatte St. Joseph’s. Ik was doodsbang voor de nonnen en op een bloedhete Texaanse dag sloeg ik zuster Cecilia en werd van school gestuurd. Voor straf moest ik de hele zomervakantie elke dag in de tandartspraktijk van mijn opa werken. Ik wist best dat de echte reden was dat ze niet wilden dat ik met de kinderen uit de buurt speelde. Mexicanen en Syriërs. Geen negers, maar dat was volgens mijn moeder alleen maar een kwestie van tijd....
5 november, 2018 - /blog/2329/en-er-was-m-elke-nacht-had-ik-de-slappe-lach-met-m.html
Op de laatste dag kwam ik ’s avonds nog eenmaal terug in het huis waaruit bijna al mijn sporen waren verdwenen. Ik zette de muziek van singer-songwriter Alela Diane op, bestelde een Thaise maaltijd, nam er een wijntje bij, en doorliep daarna de drie verdiepingen van ons nieuwbouwhuis. Ter contemplatie. Om nog wat spullen in dozen te doen. De kleren die nog aan de waslijn hingen. De foto’s van mijn voorouders. Mijn stenen en schelpen. Ook legde ik kussentjes op de plaats waar de bank ha...
29 oktober, 2018 - /blog/2322/de-kinderen-gaan-naar-parijs-en-ik-onttakel-hun-ouderlijk-huis.html
Op het moment dat mijn meisjes met hun vader, zijn vriendin en haar dochters, voor de Mona Lisa zullen staan, sjouw ik onze bank het huis uit. Hoe en met wie weet ik nu nog niet precies. Organiseren is niet mijn sterke punt. Maar waarschijnlijk heb ik het erop aan laten komen. Gisteren stuurde ik een mailtje of er mensen waren die me in deze herfstvakantie konden helpen. Ja, dat had ik eerder kunnen doen. Maar eerder zag ik het niet voor me. Niet echt. Nu pas loop ik door ons huis, trappen...
2 januari, 2018 - /blog/1833/2018-wordt-het-jaar-van-de-nieuwe-liefde-dat-voel-ik.html
2018 wordt het jaar van de nieuwe liefde. Dat voel ik. Het universum begint me er in elk geval voorzichtigjes op te wijzen. Die grijze regendag Zo was er die grijze regendag, ik liep al rokend over het trottoir, in de pauze van het lesgeven, toen er iemand voorbij fietste en afremde. Het volgende moment stond er een prachtige man voor mijn neus. “Jij kent mij niet, maar ik jou wel”, zei hij. Hij wilde me vragen voor een lezing. We hadden een flitsgesprek over rouw en d...
9 januari, 2019 - /blog/2411/ventilatie-jeroen-blankert.html
Wij woonden vroeger heel gezond. Ons huis ademde dat het een aard had. De frisse lucht had overal vrij spel. De ramen hadden in gesloten toestand centimeters brede kieren, onder de deur door woei de wind die een heilzame mestlucht meenam, en wanneer het sneeuwde en stormde lag er in de gang altijd zo'n gezellig bergje sneeuw binnen op de drempel. De enige kachel in huis walmde weliswaar als een gek maar wanneer je niet in de huiskamer zat, maar gewoon boven, met drie truien en dikke wanten...
1 november, 2018 - /blog/2326/liftmuziek.html
Soms moet je jezelf dwingen om contact te maken met onbekenden. Met mijn rolkoffer ging ik het restaurant in. Een serveerster keek naar de bagage en vroeg: ‘Hoor je soms bij die twee mannen?’ Of ze het tegen mij of de koffer had, wist ik niet. Ik zei maar: ‘Ja.’ 'Of ze het tegen mij of de koffer had, wist ik niet' Ik gaf de Argentijn een hand. Hij leek totaal geen haast te hebben. Ik trok mijn jas uit ...
18 juni, 2018 - /blog/2133/een-stralende-engel-die-zich-stiekem-naar-haar-oude-huis-om-de-hoek-spoedt.html
Tot mijn nieuwe huis klaar is, wonen we om beurten ergens anders. Ik heb mazzel. Veel idyllischer dan dit kun je niet zitten. Het lijkt wel een vakantieoord. En zo dichtbij. Het enige is: het ruikt hier anders. Het is niet thuis. Het is ook geen vakantie. Niemand heeft mij hier nodig. Ik kan net zo goed niet bestaan. Het echte leven speelt zich om het hoekje af. Kortom: ik ben het alleen-zijn ontwend. “Jij lijkt wel een stralende engel!” roept een jongeman vanaf de dijk. Met hoge,...
11 juni, 2018 - /blog/2122/ex-stond-op-de-stoep-in-zijn-ogen-uitputting.html
Meteen daarna was er weer dat moment, dik anderhalf jaar geleden, dat ik hem voorgoed van huis had zien vertrekken. Hoe hij van mij wegvluchtte. De donkerte in. Met alleen een kleine rugzak. Ex sjouwde de eerste tassen terug naar binnen. Ik ging maar snel boodschappen doen. Het terugverhuizen gebeurde die week verspreid over vier warme dagen. Hij moest nog best vaak heen en weer rijden. Had toch meer verzameld dan gedacht. ‘The adventure begins’ Elke dag stapeld...