Zoeken
Antoinnette Scheulderman interviewt Johan Derksen over zijn hond Cuby

4 oktober, 2019 - /blog/2795/antoinnette-scheulderman-interviewt-johan-derksen-over-zijn-hond-cuby.html

‘Isabel en ik zijn zo’n maniakaal echtpaar: kinderen de deur uit en wij nemen een baby. Cuby is echt ons kind. Hoe-ie tussen ons in ligt op de bank. Wij allebei aan de zijkant en hij middenin, met zijn poten omhoog. Zo ontzettend verwend. Die hond kan nooit meer ergens anders wonen.’ Johan Derksen (1949) over hond Cuby Voor wie Johan Derksen alleen kent als die chagrijn met die snor van televisie: er is ook een andere Johan. Johan Derksen de ho...


Fragment uit '50' van Saskia Noort

14 april, 2017 - /blog/1271/fragment-uit-50-van-saskia-noort.html

Jong Vroeger wilde ik altijd ouder zijn. Ik kon niet wachten de wereld van de volwassenen te betreden, een baan te hebben, een kind, een huwelijk, en serieus genomen te worden. In die haast vergat ik jong te zijn en te genieten van het voorrecht dat ik zomaar van Moeder Natuur had gekregen: de jeugd. Een gladde huid, putloze billen, striae-vrije buik en het vermogen een nacht lang te dansen zonder totale ineenstorting de volgende dag. Met gemak ov...


LIVEBLOG: Lebowski in tijden van lockdown

2 juli, 2020 - /blog/2975/liveblog-lebowski-in-tijden-van-lockdown.html

  Tip van de redactie: Olaf Tempelman schrijft in  de Volkskrant  over veiligheidsrituelen  6 juli - Het dragen van een konijnenpootje en andere rituele maatregelen tegen onheil vinden we sinds de groei van de wetenschap onnodig. Maar hoe groot is de rol van wetenschap bij het opstellen van bijvoorbeeld maatregelen tegen corona? Is de anderhalvemetersamenleving niet ook gewoon een aloude bezwering? Het antwoord van Olaf Tempelman lees je  hier .&nb...


Bij het overlijden van Wim Brands

5 april, 2016 - /blog/485/bij-het-overlijden-van-wim-brands.html

Net voor ik mijn eerste interview ging doen voor het toenmalige VPRO-programma 'De Avonden', griste hij mijn blaadje met uitgetypte vragen voor mijn neus weg. "Zet 'm op," zei hij met een glimlach. Daarna tetterde hij tijdens het gesprek vanaf de andere kant van het glas zoveel instructies mijn koptelefoon in, dat ik deze wel moést afzetten. We hebben een tijd lang samen een avond in de week  'De Avonden' gepresenteerd, eerst op 747 AM, daarna op Radio 6. Vooraf dronken we altijd een...


Niemand wil ze hebben

12 maart, 2020 - /blog/2967/niemand-wil-ze-hebben.html

Een medewerker van het COA belde deze week en vertelde dat hij momenteel een nieuw asielzoekerscentrum aan het opzetten is. Dit om de hoge instroom uit 2015 te verwerken. Ik vroeg wat er zou gebeuren als er nu mensen uit Griekenland kwamen. Hij zei: ‘Dan staan we schaakmat.’ Ik had een zwak voor hem gekregen tijdens mijn recente verblijf in een AZC, voor een Vrij Nederland reportage. Het was een stoere man die met tranen in zijn ogen kon zeggen: ‘Mensen zijn enorm flexibel.’ ...


Les Misérables

27 februari, 2020 - /blog/2955/les-miserables.html

Wie de trein naar Parijs neemt komt door voorsteden waar je liever niet wilt uitstappen en verdwalen. Alhoewel; het zijn ook plekken waar toerisme juist op zou kunnen bloeien. Een vriend zei laatst scherp: ‘Veel toeristen stralen iets uit dat op pure verveling lijkt. Ze weten niet waar ze zijn of heen moeten. Versuft lopen ze door de straten.’ Wie liever thuisblijft, of uitsluitend de centra van de hoofdsteden bezoekt, kan de film Les Misérables van regisseur Ladj Ly kijken om toch...


Astraal

21 januari, 2021 - /blog/3241/astraal.html

  Sinds kort laat ik me door een Poolse jurist bestoken met literatuur uit het Oosten. Je moet wat in een lockdown. Anderen schaffen een huisdier aan. Er zijn het afgelopen jaar zelfs meer paarden dan ooit verkocht. Aan ruimte is kennelijk geen gebrek. Het laatste gedicht dat ik ontving was Campo dei Fiori van Czeslaw Milosz. Het gaat over een pleintje in Rome tussen de Tiber en Piazza Navona. Twee jaar terug at ik er nog een ijsje. Ik had geen idee dat Giordano Bruno er in 160...


Jazzclub

12 november, 2020 - /blog/3203/jazzclub.html

  Eenendertig jaar terug viel de Berlijnse muur. Voor een reportage bezocht ik de stad vorig jaar. Het verleden leek voor de mensen die ik sprak iets waar ze niet meer van wakker lagen. De toekomst was misschien beangstigender. Een verlopen man in een gekreukt pak vertrouwde me op een straathoek toe: ‘Je moet gewoon altijd doorgaan.’ Ik hield me van de domme en zei: ‘Echt?’ ‘Ja, ken je Joy Division? Ze zouden hier spelen maar toen pleegde Curtis zelfmoord. De poste...


Liefdesverdriet

17 mei, 2021 - /blog/3290/liefdesverdriet.html

‘Het doet zo’n pijn, mama! Het doet zó ontzettend veel pijn!’ huilde mijn bijna-zestienjarige. ‘Auwauwauwauw.’ Ze hing scheefgezakt op de bank en zag eruit alsof ze een cerebrovasculair accident had gehad, maar het was puur liefdesverdriet dat haar van het ene op het andere moment eenzijdig had verlamd. Een massief blok verdriet had zich in haar tengere lijf vastgezet. Dat moest er natuurlijk uit. Dat begreep ik ook wel. Ze keek me aan met kleine oogjes, haar oogleden gezwollen ...


Onze beslissing Samuel medicijnloos te laten zijn, is ingegeven door gevoel – zoals iedere beslissing over hem

27 september, 2018 - /blog/2266/onze-beslissing-samuel-medicijnloos-te-laten-zijn-is-ingegeven-door-gevoel-zoals-iedere-beslissing-over-hem.html

Zo ging dat: elke ochtend depakine in de pap, elke avond over het toetje, om overprikkelde zenuwen in de hersenen tot rust te brengen. Voorgeschreven sinds drie zware epileptische aanvallen in 2014. Eerst 500 milligram per keer, twee keer per dag. Later 750 milligram, omdat hij groeide van grote peuter tot kereltje. Depakine over zijn eten was net zo logisch als een kusje tussendoor.   Het medicijn hielp. Samuel bleef vrij van epilepsie. We verloren onze angst voor een aanval. Hi...


1 2 3 ... 46 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: