Ode aan de Bijlmer
Vanavond (26/5) om 20u is Chris Polanen te gast bij Daan Dekker (auteur De betonnen droom) in café De Nachtegaal (Grubbehoeve 38, Amsterdam). Hij zal vertellen over zijn ervaringen in de Bijlmer, en over zijn kersverse roman Waterjager. Alvast een voorproefje: een ode van Chris Polanen aan de Bijlmer. Lees meer »
Samuel is een barstensvolle ordner, soms grappig beschreven, soms droevig
Samuel is een barstensvolle ordner, binnen twee jaar gevuld. Wij, de rest van het gezin, zijn pakweg een halve ordner papierwerk in een jaar, met zijn vieren. Samuel is ongeveer evenveel bureaucratie, in zijn eentje. Bernique werkte afgelopen weekeinde de papieren bij. Dan is de grote tafel bedekt met een indrukwekkende berg. Dat is niet verwijtend bedoeld naar welke instantie ook, maar een constatering. We leven in een land van regels, met al zijn voor- en nadelen. Wat niet op schrift staat, bestaat ogenschijnlijk niet. Lees meer »
Dienst
Een Griekse man vertelde - in het Engels - over zijn diensttijd. Hij zei: ‘Ik at vijf jaar geen kip.’ ‘Heb je vijf jaar in dienst gezeten?’ ‘Nee, vijftien maanden!’ ‘Oh.’ ‘Daarna kon ik geen kip meer zien, we aten drie keer per week kip.’ Lees meer »
Tokyo Expatwife #3: Expatlife
Mick Johan is auteur van Totemdier Arafat en schrijft over zijn leven als kersverse 'expatwife' in Japan. Vandaag het derde deel. Lees meer »
Verbond
“Ik ga met jou een gesprekje voeren en we zetten je ouders aan het werk!,” lacht de onderbouw coördinatrice van het gymnasium. “Zo willen wij dat zien, toch?” Lees meer »
Wetenschap
Gister groeide mijn familie door een geboorte, werd ik uitgescholden door een vriendin - ze zei dat ik een arrogante kutkop had - en kreeg ik een baantje aangeboden waarvan ik droomde. Er zijn dagen waarop je je af kunt vragen: leef ik wel? Maar kun je ook te veel leven, op één dag? Of laat zich daar vooral een beperkt verstand zien – een hoofd dat niet kan verwerken wat het meemaakt? De wereld beweegt en het brein loopt volgens mij vaak achter. Lees meer »
Excursies
Voor de tweede keer in korte tijd stuit ik op een groep mensen die over het Biotoopterrein slentert, achter hen aan sjokt een blonde hond. Stapvoets fiets ik voorbij. Inmiddels herken ik de leider: een grote vent – ik schat hem op ruim twee meter. Geeft hij rondleidingen? Hij lijkt er niet op uit om de groep iets te onderrichten. Zijn volgelingen letten ook niet echt op; ze praten onderling. Het is koud, allemaal zijn ze dik ingepakt, net als ik. Eerlijk gezegd is het me een raadsel wat ze buiten doen. Lees meer »
Samuel heeft een eigen harem: er zijn veel vrouwen die zorg dragen voor hem
Thuis spreken we over de harem van Samuel. Dat is de schare vrouwen bij wie hij geregeld op bezoek is voor medische controles. Bijna allemaal vrouwen. Sterker nog: allemaal vrouwen. Alleen de huisarts is een man, maar die zien we sporadisch voor Samuel, want gewoon ziek is hij nauwelijks. Lees meer »