Leveren

Na tien seconden, die voelden als uren, vroeg Pieter van der Wielen: ‘Eh… Erik Jan…?’ Al wat je hoorde was mijn zachte ademhaling, als van een verlegen hijger.

Ik ben bang om niet te kunnen leveren. Als ik moet optreden en naar de microfoon loop ben ik bang dat er niks komt als ik mijn mond open doe. Als ik vooraan in een rij voor het stoplicht sta en het wordt groen, ben ik bang dat ik mijn gaspedaal niet krijg ingedrukt. Als iemand zegt: ‘Ik hou van jou’, ben ik bang dat ik het tegenovergestelde terugzeg, in plaats van met mijn handen een hartje te vormen.

Ik lijk in spits Luuk de Jong van PSV een niet-leverende lotgenoot gevonden te hebben. De Jong maakte dit seizoen in dertien wedstrijden pas drie doelpunten, voor het laatst op 24 september. Afgelopen weekend kon hij een bal vrij inkoppen, de verdedigers van de tegenstander waren al naar de middenstip aan het lopen. En ook toen kopte hij naast.

Als puber maakte ik op het basketbalveldje de ene driepunter na de andere, maar als ik vrije doortocht kreeg richting het netje van de tegenstander dacht ik: stel dat ik mis? Die vraag werd een seconde later beantwoord.

PSV verloor vanavond de Champions League-wedstrijd tegen Atlético Madrid kansloos, met 2-0. Dat Luuk de Jong niet scoorde was dit keer niet verwonderlijk: hij zat op de bank.

Deze week draagt Erik Jan Harmens elke nacht een verhaal voor op basis van de actualiteit, bij Nooit Meer Slapen op NPO Radio 1. Afgelopen nacht de derde, over missen voor open doel en verlegen hijgen.