Ik heb geleefd #54: Jopie's kist wordt rood met wit, de kleuren van Ajax
De kist staat prominent op de eettafel. Zoon Nick schilderde hem rood met wit, de kleuren van Ajax. ‘Dappere strijder’ staat op het deksel. Daaronder het logo van de voetbalclub.
'Ik vind hem schitterend', zegt Ajax-supporter Jopie Verstegen (63) vanuit zijn bed. Hij is de dappere strijder die over niet al te lange tijd in de kist zal liggen. Maar het kunstwerk moet eerst af. 'We hebben nog een weekje nodig denk ik.'
‘Bloed, zweet en tranen’
Op de zijkant komen de woorden ‘bloed, zweet en tranen’ uit het nummer van André Hazes dat elke thuiswedstrijd van Ajax door het stadion galmt. En drie vogeltjes moeten de aangebrachte tekst uit Three little birds van Bob Marley op de andere zijkant nog vergezellen.
Jopie knikt goedkeurend. Hij heeft geen moeite met het prominente uitzicht op zijn eigen lijkkist. Vrouw Gonny is er ook aan gewend. Er komt straks een bloemstuk op het deksel te liggen in dezelfde rood-wittinten, vertelt ze. Aronskelken, en van die mooie volle rozen.
Of hij al heeft proefgelegen? Jopie lacht een hese lach. ,,Nee, dat niet. Maar ik ga nog wel een keer passen hoor.’’ Straks, als de geboren Brabander voor het ‘eggie’ in de kist ligt, zal hij een blikje Bavaria en een stuk Uniekaas meenemen. Want daar is hij gek op. Alle aanwezigen bij de uitvaart worden ook getrakteerd op bier - alcoholvrij, indien gewenst - en kaas.
Laatste wens
Jopie weet sinds deze zomer dat hij uitgezaaide longkanker heeft. Hij had net met zijn vrouw hun 37-jarig huwelijk gevierd. Zij had ook longkanker gehad en kreeg het bericht dat ze schoon was. Hij wisselde haar als het ware af. Dat was een flinke klap. Maar ja, wat kan je doen? 'Ik ben er de man niet naar om de hele dag te gaan zitten huilen, dus maak ik er maar grapjes over.'
Hij hoefde niet lang na te denken over zijn laatste wens: naar een thuiswedstrijd van Ajax. Veel geld heeft het gezin niet; de wedstrijden kijken ze normaal gesproken met de twee volwassen zoons thuis in de flat in Nijmegen. Dan gaat op het balkon de vlag uit en komen de kaasblokjes op tafel. Dankzij Vakjoe, een stichting die laatste wensen van zieken in vervulling laat gaan, kon de familie Verstegen op zondag 2 februari live kijken naar de wedstrijd Ajax-PSV in Amsterdam. Het onthaal in het supportershome was groots. 'De muziek ging uit en ik werd welkom geheten', vertelt Jopie. 'Schitterend. Daarna kreeg ik een spandoek van 2,5 bij een metertje of 7. Met Johan Cruijff erop. In 2015 is dat eens gestolen geweest, de fans haalden het terug. Nu heb ik het dus. Ik heb er al biedingen op gekregen, maar ik houd het mooi zelf. Als ik dood ben, gaat het naar een van mijn zoons.'
Steunbetuigingen
Jopie Verstegen is sinds een paar weken een bekende in Ajax-land. In januari plaatste hij een berichtje op sociale media. Als hart onder de riem zou hij zo graag kaarten ontvangen van andere fans, schreef hij. Die oproep leidde tot meer dan 700 steunbetuigingen die nu allemaal aan waslijntjes in zijn kleine huis hangen. 'Er waren mensen bij die hun hele levensverhaal vertelden', zegt hij. 'Ik heb soms echt zitten janken.'
Vrouw Gonny pakt de multomap met kindertekeningen erbij. Een hele klas ging voor Jopie aan het knutselen. 'Ik vind het zielig', schreven ze bij hun tekening. Of: 'Ik hoop dat u een fijn leven hebt gehad.'
Hiernamaals
Dat laatste is niet echt het geval. Jopie vertelt dat hij als kind werd misbruikt en mishandeld. Zijn hele leven droeg hij het trauma met zich mee. Toen hij twintig was, mocht hij zich Nederlands kampioen gewichtheffen noemen, daarna ging hij in de beveiliging werken. Maar door een paar hernia’s achter elkaar raakte Jopie arbeidsongeschikt. Hij zorgde voor zijn vrouw, die inmiddels zeventien jaar ziek is vanwege een chronische alvleesklierontsteking. Vijf jaar geleden redde hij haar nog uit de flat, toen er brand uitbrak en meerdere medebewoners omkwamen. 'Ik was zo sterk als een beer. Een paar jaar terug trok ik nog een boom uit de grond. Nu ben ik al kapot als ik mijn tanden heb gepoetst.'
Jopie bidt elke avond voor het slapengaan. Hij gelooft niet dat er Bavaria en Uniekaas voor hem klaar staan zodra hij de hemelpoort is gepasseerd, maar denkt wel dat er een plek is waar overledenen elkaar treffen. De kaartjes die Ajax-supporters hem stuurden met het verzoek ze af te leveren bij familieleden in het hiernamaals, neemt hij dan ook trouw mee zijn kist in.
***
Wil jij ook jouw verhaal vertellen? Mail naar annemarie@persgroep.nl
Dit artikel verscheen eerder in het AD.
Annemarie Haverkamp won met haar roman De achtste dag de Bronzen Uil 2019, de Vlaamse literatuurprijs voor het beste Nederlandstalige debuut van het afgelopen jaar.
