Zoeken
Trio
Met een vriend die op wereldreis vertrekt lunchte ik in de foyer van stadsschouwburg De Vereeniging in Nijmegen. Reizen is ook een vorm van vluchten, want hij was niet gegaan als zijn vriendin nog bij hem was.

Trio

Gepubliceerd op 6 december, 2018 om 00:00, aangepast op 23 juli, 2019 om 00:00

Aangezien alles me te lang duurde die dag werd ik onrustig. De vriend zei: ‘Heb je haast?’ Ik probeerde me bij de onrust neer te leggen, het lukte niet. Ik stelde voor om even door de stad te gaan lopen. Een wandeling lijkt me ook vaak levensontwijkend vluchtgedrag.

Nijmegen schijnt de groenste stad van Nederland te zijn, maar we liepen langs een drukke, stinkende weg. Al snel kwam het seksleven van mijn vriend ter sprake. Tinder bleek de bron van dat leven. Vrouwen deelden hun seksuele fantasieën en boden trio’s aan.
Ik vroeg of hij dat weleens had ondernomen. ‘Ja, twee vrouwen spraken uit dat ze het wel zagen zitten en ik koppelde ze aan elkaar.’
‘Hoe ging dat? Maakte je een appgroep aan?’
‘Ja, juist, met als naam '3', en als profielfoto een biljartbal met een drie erop. De vrouwen wilde het niet thuis doen maar in een hotel. Toen ik daar die avond aankwam zaten ze al te wachten, ze waren er samen heengereden.’
Ik keek naar het razende verkeer en vroeg: ‘Bobden ze om het milieu te sparen?’
‘Nee, ze wilde elkaar even zien van tevoren, testen of ze goed met elkaar konden zoenen. Daar binnenkomen was behoorlijk ongemakkelijk. We moesten het al een week verzetten omdat een van die vrouwen haar moeder op sterven lag. Toen dat maar duurde hebben we het toch laten doorgaan, ze hield haar telefoon aan op het nachtkastje liggen.’
‘Werd er nog over haar moeder gesproken?’
‘Ja, kort.’
‘Doe je het nu vaker met hen?’
‘Nee, het was eenmalig.’ Hij leek zichzelf niet helemaal te geloven toen hij zei: ‘Want zo goed als het toen was gaat het niet meer worden.’ 
‘En jij?’ vroeg hij. 
‘Mijn ontmaagding begon eigenlijk als een trio, maar niet met twee vrouwen.’ Fictie wordt zwaar overschat: in mijn debuut Bontebrug beschreef ik de scène over een veelvraat van een meisje al. Ze pakte wat ze krijgen kon. Het was na een carnavalsfeest. Ze kleedde zich uit en kwam naast me op een bankstel zitten. Toen begon ze eerst mij en daarna ook nog een ander af te trekken. De gelijke slagen met geslachten waren niet bepaald opwindend. Toen de andere jongen bij haar naar binnen wilde gaan zei ik: ‘Mag ik? Ik ben nog maagd?’ Het meisje en de jongen overlegden en vonden het best, ze gunden het me.’
‘Tjonge,’ zei hij. 
‘We deden het terwijl er een man of vier zat toe te kijken en te juichen.’
Tijdens een leesclub rondom Bontebrug zei een meisje: ‘Ik vond die scene erg opwindend eerlijk gezegd, dat meisje had alle controle.’ Er in het openbaar over spreken bleek beschamender dan het opschrijven.  

Psychiater Louis Tas beweerde dat schaamte het falen in de ogen van de ander is. Maar tijdens die carnavalsavond schaamde zich niemand publiekelijk, toch sla ik sindsdien alle carnavalsfeesten over. Misschien omdat het nooit meer zo goed wordt als het was.

Auteurs
Auteur: Jonah Falke

Jonah Falke (1991) werd geboren in Ulft en studeerde fine art painting aan ArtEZ, Enschede. Hij exposeerde in binnen- en buitenland en maakte als frontman van de band Villa Zeno de plaat Self Made Woman. In 2016 verscheen zijn debuutroman Bontebrug, in 2019 volgde De mooiste vrouw van de wereld. Hij schreef voor Vrij Nederland, See All This, ELLE, HP/De Tijd en VPRO Nooit meer slapen en is vaste columnist bij de Gelderlander en op het Lebowski Blog.

Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: