Geluk

Tijdelijk betekent dat hier tot 1 januari 2018 maximaal duizend vluchtelingen worden opgevangen, waarna de locatie wordt verkocht. De gemeente wil er tenminste 60 miljoen euro voor vangen: snel uitgerekend is dat 10 miljoen euro per toren.

Hoewel ze tijdelijk in de gevangenis zitten, zijn de bewoners geen plegers van strafbare feiten. Het zijn mensen die een toevluchtsoord behoeven, een schuilplaats. Tegenwoordig noemen we ze: gelukzoekers. Als antoniem voor: gelukkigen. En dat zijn wij.

Zo liep ik vanavond met de groene rolcontainer naar de kant van de weg en zag ik daar twee aan twee allemaal grijze rolcontainers staan, dus kon ik weer helemaal terug naar de carport voor die ándere bak.

En sta ik morgenochtend met honderden andere gelukkigen te wachten op die kutmetro, terwijl we onze nekken buigen over met oorvet besmeurde smartphoneschermen.

Ik las pas in The Guardian, wat trouwens een prima openingszin is voor als je indruk wil maken op een verjaardagsfeestje: ik las pas in The Guardian – dat je dat deel van je brein dat gevoelens van geluk opwekt, kunt trainen, vergelijkbaar met hoe je aan je biceps en triceps werkt op de sportschool.

Door drie weken lang elke dag drie dingen op te schrijven waar je dankbaar voor bent, leert je brein alert te zijn op positiviteit. Na die drie weken gaat dat min of meer vanzelf, al moet je het wel bijhouden, anders zakt al dat optimisme weer in, als een lubberende sixpack.

Deze week draagt Erik Jan Harmens elke nacht een verhaal voor op basis van de actualiteit, bij Nooit Meer Slapen op NPO Radio 1. Afgelopen nacht de tweede, over gelukzoekers (dat zijn zij) en gelukkigen (dat zijn wij).